DRAGAN BJELOGRLIĆ
Sve o proslavljenom srpskom glumcu Draganu Bjelogrliću
Od nedavno se okušao i u poslu produkcije i pisanja scenarija, a poznat nam je sa filmskog platna još od daleke 1978. godine kada se i prvi put pojavio u domaćem filmu „Boško Buha“. U tom filmu je proslavljeni srpski glumac Dragan Bjelogrlić igrao mladog partizana i heroja Savu Jovanovića Sirogojna.
Dragan Bjelogrlić je rođen 10. oktobra 1963. godine u Opovu, oženjen je i ima dvoje dece. Poznat je pod nadimkom Bjela.
Iako je gotovo deset godina ranije prvi put stao pred filmske kamere, Dragan Bjelogrlić je široj publici postao poznat po ulozi Bobe u domaćoj seriji „Bolji život“, koja je prvi put bila emitovana na nacionalnoj televiziji u period od 1987. do 1990. godine.
Neposredno po završetku ove serije, Dragan Bjelogrlić je igrao i u seriji “ Zaboravljeni „, a posle toga i u filmu “ Crni bombareder „, 1992. godine u kome mu je partnerka bila Anica Dobra.
Dragan Bjelogrlić
Samo godinu dana nakon ovog filma, Bjelogrlić igra i u filmu “ Pun mesec nad Beogradom „, mada mu pravu slavu donosi uloga u filmu “ Lepa sela lepo gore „, koji je sniman 1996. godine, a upravo je Bjelogrlić bio i producent ovog ostvarenja. Takođe, 2005. godine je igrao u filmu “ Ivkova slava „, Zdravka Šotre. Više o ovom ostvarenju, pogledajte ovde.
Naravno, ovo su samo neke od najzapaženijih Bjelogrlićevih uloga, a igrao je između ostalog, i u sledećim filmovima i serijama : “ Moljac „, “ Bal na vodi „, “ Video jela, zelen bor „, “ Balkanska pravila „, “ Kupi mi Eliota „, “ Rane „, “ Nebeska udica „, “ Pozorište u kući „, “ Vratiće se rode „, “ Budva na pjenu od mora „, “ Ravna Gora „, “ Folk “ i u mnogim drugima.
Ono po čemu je Dragan Bjelogrlić definitivno postao nadaleko čuven jeste činjenica da je režirao jedan od najuspešnijih filmova u poslednje vreme u našoj zemlji “ Montevideo, Bog te video „, kao i istoimenu seriju. Koliko je ovaj film postao popularan sasvim je jasno ukoliko se zna da je bio izabran i za našeg kandidata za prestižnu svetsku nagradu “ Oskar „.
Od 1991. godine, kada je dobio prvu nagradu za najbolji glumački par sa glumicom Vesnom Trivalić, sa kojom je igrao u seriji “ Bolji život „, Dragan Bjelogrlić samo niže nagrade. Po dva puta je dobio gran pri nagradu “ Ćele kula “ na Filmskom festivalu u Nišu i nagradu “ Zlatna mimoza “ na Filmskom festivalu u Herceg Novom i to za ulogu u filmu “ Lepa sela, lepo gore „. Između ostalih nagrada, ponosni je vlasnik i “ Statuete Slobode “ koju je dobio na Filmskom festivalu u Sopotu za najbolje glumačko ostvarenje, te nagrade “ Zlatna antena “ za najbolji scenario za seriju “ Montevideo, Bog te video „. U ruskoj prestonici, Moskvi je 2011. godine poneo Nagradu publike za ostvarenje “ Montevideo, Bog te video „.
Iako je dugi niz godina prisutan u javnosti, Dragan Bjelogrlić je čini se tek sa ostvarenjem „Montevideo, Bog te video“ došao u samu žižu javnosti. I dok su neki sumljali u njegove režiserske sklonosti, on je svojim delom pokazao i dokazao šta ume. U tom periodu je često davao intervjue, a novinari su ga ispitivali o brojnim temama. Tako, u intervjuu za dnevne novine “ Blic „, Dragan Bjeloglić je rekao : “ Moram da istaknem kao glavnog saradnika u celom projektu „Montevidea“ scenaristu Ranka Božića. On je duša ovog filma. On je moj alter ego. Potpuno je specifičan, poseban, stidljiv, zanimljiv i delikatan čovek… Iz Tuzle je, živi u Bijeljini. Pripada ljudima koji su danas retki. I po načinu života, i po razmišljanjima i osećanjima. Bez njega nikad ne bih uspeo. Uz sve komplikovanosti njegove prirode, nikada ne bih mogao da dosegnem neke svoje zamisli da nisam imao njega kao saradnika. “ Uz to, pomenuo je da mu je velika želja da radi film o srpskoj dinastiji Nemanjić.
Takođe je poznato da je početkom 2015. godine Dragan Bjelogrlić javno istupio u odbranu kolege, Radoša Bajića. Tom prilikom je napisao otvoreno pismo u ime „Grupacije Kinematografija“ u kome je, između ostalog naveo : “ Poštovane kolege novinari, filmska i TV produkcija nalazi se u jako teškoj situaciji. Možda u najtežoj u našoj novijoj istoriji. Zakoni nas uglavnom ne štite. Oni koji nas eventualno štite, ne poštuju se. Para za domaću produkciju, iz godine u godinu je sve manje. Neke od filmskih profesija odumiru. U tim i takvim (ne)uslovima, mi filmski stvaraoci, producenti, prikazivači, distributeri pokušavamo da opstanemo kako umemo i znamo. A da, ipak, nešto znamo, govori činjenica da i u takvim okolnostima, srpske serije i filmovi se još uvek smatraju najboljim u regionu. „