Redakcija Bloga
Srbija na raskršću izmedju Istoka i Zapada – kom se carstvu privoleti
Američka agencija za strateška i geopolitička istraživanja Stratfor je pustila u etar tekst i analizu situacije sa Srbijom povodom posete Ruskog predsednika Medvedeva. Ta vest je kratko bila u našim medijima i nestala. Da bi je sačuvali za budućnost rešili smo da je objavimo iako izbegavamo da se bavimo politikom. Prenosimo je kao prikaz i prevod tog teksta iz novinske agencije Beta.
Vredi se upoznati sa situacijom i generalnom perspektivom našeg društva, onako kako to procenjuju njihovi analitičari. Jer, neke političke odluke će odrediti naš budući life style kojim se inače bavimo na ovom blogu. Ekskluzivno nakon srpskog prevoda imate i originalnu englesku verziju teksta.
. . .
BEOGRAD – Poseta predsednika Rusije Dmitrija Medvedeva Beogradu potvrđuje snažne odnose Srbije i Rusije i ozvaničava ono što je postalo očigledno poslednjih šest meseci: da te dve države postaju sve bliže i u drugim pitanjima, a ne samo po pitanju Kosova, ocenila je povodom posete Medevedeva teksaška agencija za strateška istraživanja Strafor.
Strafor ocenjuje da poseta Medvedeva pokazuje da, iako Srbiju predvodi proevropska vlada, Moskva može decenijama da bude u najboljim odnosima sa Beogradom. Stratfor ističe i da Beograd, gde počinje da se sumnja da će se evropske integracije ikada dogoditi, želi da se osigura i da pokaže Evropskoj uniji da „ima i druge opcije“.
Teksaška agencija podseća da je Srbija tradicionalno bila najmoćnija država Zapadnog Balkana, zahvaljujući kombinaciji brojnosti i svoje centralne lokacije, i da ona drži upravljanje transportnim koridorima Dunava i Morave.
Rusija je, kao i druge evropske države, tražila načine da smanji srpsku moć kada ekspanzionizam Beograda prevazilazi njene interese na Balkanu. Ipak, ruska „aktiva“ na Balkanu bila je tokom poslednje dve decenije na najnižoj tačci, zbog kraja hladnog rata, ukazuje Strafor.
.
Srbija i dalje daleko od EU
Današnje stanje je, dodaje agencija, da je Zapad pobedio u ratovima vođenim na Balkanu 1990-ih i da je, osim Srbije, veći deo regiona pod njegovom otvorenom kontrolom ili je ušao u zapadne alijanse.
„Srbija je takođe mislila da će je Zapad dočekati dobrodošlicom nakon prodemokratske revolucije 2000, očekujući da će biti nagrađena za bolnu i samostalno pokrenutu smenu režima Slobodana Miloševića. Devet godina kasnije, to se nije dogodilo„, piše u analizi.
Kako piše Strafor, iz perspektive raznih srpskih političkih aktera, uključujući mnoge koji su zvanično za Evropsku uniju, devet godina demokratskih promena nije dovelo Srbiju bliže EU nego što je bila pod Miloševićem.
„Pored toga, većina članica EU i SAD nastavljaju da podržavaju nezavisnost Kosova, jednostrano proglašenu u februaru 2008. Za Srbiju je to neprihvatljivo zbog činjenice da je izgubila suverenitet nad 15 odsto svoje teritorije, a neprihvatljivo je i za Rusiju jer pokazuje kompletno zanemarivanje Zapada za zabrinutost Moskve o post-hladnoratovskim aranžmanima evropske bezbednosti“, ukazuje Stratfor.
.
Zajedničko tle za saradnju
U tom sklopu interesa, po oceni Strafora, zvanični proevropski Beograd i Moskva našli su zajedničko tle za ono što izgleda kao izgradnja međusobnih odnosa.
Uz to, ruski privredni interesi u Srbiji rastu i imaju veliki uticaj na čitav politički spektar u Srbiji – i na nacionaliste i na prozapadne političke partije.
Stratfor ukazuje da je Medvedev došao u Beograd sa delegacijom od 100 vladinih i privrednih zvaničnika koja će finalizirati ruski kredit od milijardu dolara srpskoj vladi, a postoji mogućnost da se sklope i drugi sporazumi – planovi da Rusi kupe JAT, rusko investiranje u srpsku infrastrukturu, kao i učešće srpskih građevinskih firmi u pripremama za Olimpijadu 2014. u Sočiju.
„U srpskoj javnosti i među političarima u Beogradu nije ostalo neprimećeno da je potpredsednik SAD Džo Bajden došao u Srbiju sa obećanjima, a Medvedev sa velikim poklonima u rukama“.
„Stoga, poseta Medvedeva ozvaničuje ono što je postalo očigledno poslednjih šest meseci, a to je da Srbija i Rusija postaju sve bliže i na drugim pitanjima, a ne samo po pitanju Kosova.
.
Sumnja u evrointegracije
„Beograd počinje da sumnja da će se integracija u EU ikada dogoditi Srbiji. U Beogradu se smatra da Brisel ne želi dalje širenje Unije na Zapadni Balkan, naročito ne na Srbiju, i da se zahtevi postavljeni Srbiji da izruči ratne zločince koriste kao izgovor da se proces zaustavi“, piše Strafor.
Teksaška agencija zaključuje da se zbog toga Beograd osigurava, pokušavajući da pokaže Uniji da ima i druge opcije, a istovremeno demonstrira biračima da ima spoljnopolitičke uspehe na frontovima osim EU, kao što je nedavna poseta predsednika Borisa Tadića Kini.
Kao što se Beograd verovatno i nadao, Evropska komisija odgovorila je na ruski kredit ponudivši svoj, od 200 miliona evra, ukazuje Stratfor.
Iz perspektive Beograda, „igra na Zapad i Rusiju jedni protiv drugih“ mogla bi da bude unosna strategija, jer je i Jugoslavija imala velike koristi od iste takve strategije tokom godina hladnog rata.
Ipak, nije jasno da li će Evropa i Zapad „zagristi“ taj izazov, posebno zbog toga što Srbija danas ima sasvim drugačiji geopolitički značaj nego Jugoslavija tokom hladnog rata.
Iz perspektive Brisela, Srbija je okružena članicama NATO i izolovana od Rusije, i Evropa i SAD veruju da mogu da puste Srbiju da čeka onoliko koliko oni žele. Pravo pitanje je do koje mere će Rusija koristiti početni savez sa Srbijom, posebno jer se zahuktava „igra“ između Moskve i Vašingtona o centralnoj Evropi i Iranu, zaključuje Strafor.
* * *
Engleski original teksta
October 20, 2009 | 1233 GMT
Summary
As Russian President Dmitri Medvedev visits Serbia during the 65th anniversary of the liberation of Belgrade from Nazi Germany in the Second World War, Serbian President Boris Tadic attempts to balance his country’s relations with Russia and the West.
Russian President Dmitri Medvedev arrived in Serbia on Oct. 20 for an eight-hour visit that coincides with the 65th anniversary of the liberation of Belgrade from Nazi Germany in the Second World War. During his visit, Medvedev will hold a meeting with Serbian President Boris Tadic, speak before the Serbian parliament and receive the Serbian Orthodox Church’s highest distinction: the Order of St. Sava of the First Degree.
Medvedev’s visit to Belgrade reaffirms strong relations between Russia and Serbia and illustrates that despite Serbia being led by an officially pro-EU government, Moscow may be on the best terms with Belgrade in decades.
Serbia and Russia are often cited as “traditional” allies, due to strong cultural and religious links between the two Slav and Orthodox countries. However, Serbia has at various times in its history allied against Russia, most notably during the entirety of the Cold War under Yugoslav leader Marshal Josip Broz Tito. Therefore, there is nothing “traditional” about the alliance; and like all alliances, it is most concrete when based on firm geopolitical foundations.
Serbia has traditionally been the most powerful West Balkan state due to the combination of population and its central location: It holds command of the Danube and Morava transportation corridors. Russia, like other European powers, has sought to curb Serbian power when Belgrade’s expansionism crosses its interests in the Balkans. However, Russian assets in the Balkans through the last two decades have been at their lowest point due to the end of the Cold War — and it is normally the great power upset with status quo in the Balkans that seeks to light the match to ignite the Balkan powder keg.
Today, the status quo in the Balkans is that the West has won the various 1990s wars of post-Cold War transition and that, other than Serbia, most of the region is under the West’s overt control or rolled into its alliances. Serbia thought it too would be welcomed by the West following its pro-democracy revolution in 2000, expecting that it would be rewarded for the painful self-initiated regime change against strongman Slobodan Milosevic. Nine years later, this has not happened. From the perspective of various Serbian political actors — including privately many officially pro-EU ones — nine years of democratic changes have brought Serbia no closer to the European Union than it was under Milosevic.
Furthermore, despite Belgrade’s democratic changes, the European Union (most of it anyway) and the United States continued to support Kosovo’s February 2008 unilateral declaration of independence. This was unacceptable to Serbia due to the fact that it lost sovereignty over 15 percent of its territory, and unacceptable to Russia because it illustrated the West’s complete disregard for Moscow’s concernson European post-Cold War security arrangements. It is in this confluence of interests that officially pro-EU Belgrade and Moscow have found common grounds for what appears to be a budding relationship.Meanwhile, Russian business interests in Serbia are growing and are heavily influential across the political spectrum of both nationalist and pro-Western political parties in Serbia. In Belgrade, Medvedev is accompanied by a delegation of about 100 government and business officials that will finalize a Russian loan of 1 billion euro ($1.5 billion) to the Serbian government. Potential side deals that will come out of the visit are plans for a Russian purchase of troubled Serbian airline JAT, Russian investment in Serbian infrastructure including construction of a natural gas storage facility and Belgrade’s metro system, and deals for Serbian construction firms to do work for the 2014 Sochi Olympics. It is not lost on the Serbian public and politicians in Belgrade that while U.S. Vice President Joe Biden came to Belgrade bearing promises, Medvedev comes bearing very substantial gifts.
Medvedev’s visit to Belgrade therefore makes official what has become obvious over the past six months: that Serbia and Russia are coming closer on more than just the Kosovo issue. Belgrade is essentially beginning to doubt that EU integration will ever come to pass for Serbia. The mood in Belgrade is that Brussels does not want further enlargement in the Western Balkans, particularly in Serbia, and that demands placed on Serbia to turn over war criminals are being used as an excuse to stall the process — an assessment that is not far off the mark. Belgrade is therefore hedging, trying to show the European Union that it has other options (and perhaps spur it into action on enlargement) while demonstrating to its electorate that it has foreign policy successes on non-EU fronts, such as the recent much-publicized visit by Tadic to China.
As Belgrade probably hoped, the European Commission countered the Russian loan almost immediately by offering its own 200 million euro ($300 million) loan. From Belgrade’s perspective, playing the West and Russia off one another would be a lucrative strategy — after all, Yugoslavia benefited greatly from such a strategy for years during the Cold War. However, it is not clear that Europe and the West in general will bite on this strategy, particularly because Serbia today has much different geopolitical relevance than Yugoslavia had during the Cold War.
From Brussels’ perspective, Serbia is surrounded by NATO member countries and isolated from Russia. Europe and the United States believe they have the luxury of letting Serbia sit on the outside looking in for essentially as long as they want. But in the meantime, Russia will play on Serbia’s indignation over being left outside of EU integration processes and will increase its influence in the Balkans, trying to upset the West’s stranglehold in the region. The real question is to what ends Russia will use its budding alliance with Serbia, particularly as the game between Moscow and Washington heats up over Central Europe and Iran.
Ruže sadnice moraš da dobro utabaš, i zalivaš par dana, a onda nabacaš zemlju preko njih. Obično se stavlja i malč (suva kora i sitno seckano granje) ili slama, seno, da se ne smrzne koren i kalem. Gornje grane nisu problem ako izmrznu.
Brano, jedino nam je zezanje preostalo jer ovde nema mnogo suštinskih promena, malo smo bogatiji, našminkaniji, sredjeniji, ali je atmosfera ostala ista.
Sviđa mi se jasno izraženi politički stav iz svih prethodnih komenata – zezamo krizu! Može i po pivo! Za pob(j)edu!
„Ni na istok, ni na zapad,
na sever i jug,
nigde, nigde,
bez tebe se,
vrtim još u krug“ -kaže narodnjak koji svi arlaučemo kad se zapijemo!
Bio je Medvedev. Kazu da ako vidi svoju senku, Srbija ce uci u EU!!!
Moj komentar je vic, ili možda nije? :)
Naši političari nisu uopšte „cvećke“ po pitanju dostojanstva i pouzdanosti, ali se to isto može nedvosmisleno reći i za EU političare. Evo kako i na koji način Srbiju „hoće da prime“ u EU:
http://www.dw-world.de/dw/article/0,,4832986,00.html?maca=ser-Blic%20Online-2569-xml-mrss
Ne moraju nikada ni da nas prime,dosta mi je tog licemerja.