Pjesma o meni

Izabrani delovi poeme Pjesma o meni koju je napisao američki pesnik Volt Vitman. Da li postoji veza izmedju Aleksandra Vučića i američke poezije

 

Preveo Tin Ujević.

 

Pjesma o meni

 

1.

Ja svetkujem samoga sebe i pjevam samoga sebe,

a što ja sebi dopuštam, morate i vi sebi dopustiti,

jer svaki atom koji pripada meni, pripada takoder i tebi.

Ja plandujem i pozivam svoju dušu u goste.

Ja ležim i lagodno tracim vrijeme promatrajuci vlat ljetne trave.

Moj jezik, svaki atom moje krvi, stvoren je od ovoga tla, ovoga zraka,

roden sam ovdje od roditelja rodenih ovdje od roditelja

isto tako, a i njihovi roditelji isto tako;

ja sada, u mladosti od trideset i sedam godina, u

potpunome zdravlju pocinjem u nadi, da necu prestati do smrti.

Vjeroispovjesti i škole još neodlucne povuku se ucas,

ocijenjene na svoju pravu cijenu, al se nikada ne zaboravljaju.

Primam u goste i dobro i zlo; ja dopuštam da govori uz

ma kakvu pogibelj priroda bez smetnje s

izvornom, iskonskom energijom.

 

16.

Od starih ja sam i od mladih, od ludih koliko i od mudrih,

Bezobziran prema drugima, uvek pun obzira prema drugima,

Materinski koliko i očinski, dete koliko i čovek,

Grubom tvari napunjen i tananom tvari napunjen,

Jedan iz Nacije mnogo nacija od kojih

Najmanja ista je i najveća ista je,

Južnjak ubrzo kao i severnjak, živim kao

plantažer nasmejan i gostoljubiv dole uz Okoni,

Jenki na svom putu spreman da trguje,

Zglobovi su moji najgipkiji zglobovi na

svetu i najkrući zglobovi na svetu,

Stanovnik Kentakija na putu dolinom

Elkhorna u dokolenicama od srneće

kože, stanovnik Lujzijane ili Džordžije,

Lađar na jezerima ili zalivima ili duž

obala, iz Indijane sam, Viskonsina, Ohaja;

Srođen sa kanadskim krpljama za sneg, kod

kuće sam kad sam gore u šumama, ili sa

ribarima na pučini Njufaundlenda,

Kod kuće u floti ledolomac, ploveći sa ostalima i menjajući smer,

Kod kuće u brdima Vermonta ili u šumama Mejna, ili na ranču u Teksasu,

Drug onih iz Kalifornije, drug slobodnih severozapadnjaka (volim njihove velike razmere),

Drug splavara i ugljara, drug sviju onih koji se rukuju i pozivaju te na piće i meso,

Učilac kad sam sa najjednostavnijima, učitelj najmisaonijih,

Iskušenik što tek započinje, a ipak iskusan u mirijadama godišnjih doba,

Farmer, mehaničar, umetnik, gospodin, mornar, kveker,

Zatvorenik, svodnik, larmadžija, advokat, lekar, sveštenik.

Svemu odolevam bolje nego sopstvenoj raznovrsnosti

Dišem vazduh ali ostavljam ga u izobilju posle mene,

I nisam u neprilici, i na svome sam mestu.

Mušica i ikra na svome su mestu,

Sjajna sunca koja vidim i tamna sunca koja

ne vidim na svome su mestu,

Opipljivo je na svome mestu i neopipljivo je

na svome mestu.

 

Volt Vitman