Ribarska banja

Šta sve treba da znate o Ribarskoj banji. Ribarska banja se naziva i Kraljevska banja

Pretpostavljam da mnogi od vas znaju koja banja u Srbiji nosi epitet “kraljice banja”. Ali, da li ste znali da u našoj zemlji postoji i banjsko lečilište koje nazivaju “Kraljevskom banjom”? To je u stvari Ribarska banja a razlog tom nazivu je što su je rado posećivali članovi obe srpske dinastije, a zaslugom kralja Aleksandra Karđorđevića je obnovljeno staro kupatilo u Ribarskoj banji. On je, davne 1853. godine izdao naredbu da se obnovi staro kupatilo, od koga su ostali očuvani samo temelji.

Na nešto manje od 300 kilometara udaljenosti od glavnog grada Srbije i svega 30-ak od grada Kruševca, u centralnom delu Srbije nalazi se ovo banjsko lečilište. Sam položaj Ribarske banje je svrstava i u red takozvanih vazdušnih banja, jer je smeštena podno čuvene planine Jastrebac.

Po mišljenju mnogih stručnjaka, lekovite termo mineralne vode koje u njoj izviru se mogu porediti sa vodama francuskih Pirineja, što je svrstava u red najboljih banjskih lečilišta u našoj zemlji.

Istorija Ribarske banje, kao i mnogih drugih koje se nalaze na području Srbije seže u daleku prošlost. Pretpostavlja se da je lečenje u njoj počelo još u 4. veku, kada su ove prostore naseljavali Rimljani. Mada postoje tvrdnje da se za lekovitost njenih voda znalo i ranije.

Zanimljivo je i poreklo naziva Ribarska banja. Naime, smatra se da naziv Ribarska banja potiče od ribara koji su na banjskim izvorima pecali ribu izuzetnog kvaliteta, posebno pastrmku, koja je uglavnom korišćena na dvoru velikog srpskog kneza Lazara. Takođe, postoje historijski podaci da je supruga kneza Lazara, kneginja Milica koristila lekovitost voda Ribarske banje, kako bi očuvala svoje zdravlje i lepotu.

Kada su Srbijom zavladali Turci, banja je nastavila da služi njima, te su podigli i novi objekat u njoj – hamam, odnosno tursko kupatilo.

Srpski knjaz Miloš Obrenović je prvi želeo da utvrdi lekovitost banjske vode, te je po njegovoj naredbi 1834. godine izvršena prva analiza vode u Beču. Upravo ta godina se najčešće navodi kao godina početka razvoja Ribarske banje kao banjskog lečilišta.

Ribarska banja je bila jedno od omiljenih lečilišta gotovo svih pripadnika obe srpske vladarske dinastije. Ipak, ostalo je zabeleženo da ju je naročito voleo i cenio lekovitost njenih voda kralj Petar I Karađorđević, koji je u njoj vrlo često boravio. Čak je i 25. avgusta 1913. godine, upravo u Ribarskoj banji potpisao Deklaraciju o povratku Kosova i Metohije matici Srbiji.

Kralj Petar I Karađorđević se smatra glavnim “krivcem” za naglu izgradnju objekata u Ribarskoj banji i njen potonji razvoj kao lečilišnog centra.

Danas je Ribarska banja kao stvorena za lečenje koštano – zglobnih i degenerativnih oboljenja, a boravak u njoj pogoduje čak i onim najzdravijima. U banji postoji i specijalizovana ustanova za lečenje ovih oboljenja, a lekoviti banjski vazduh će učiniti da se svako ko u njoj boravi oseća dobro.

Smeštajni kapaciteti su na zavidnom nivou. Čini ih, pored pomenutog zavoda još i 9 vila, vrlo interesantnih naziva: “ Srbija ”, “ Vojvodina “, “ Bosna “, “ Hercegovina “, “ Hrvatska “, “ Dalmacija “, “ Slavonija “, Crna Gora “ i vila “ Pogled “. Iako su sve one izgrađene još krajem 19. i početkom 20. veka, potpuno su restaurirane i zadržale su prvobitan spoljašnji izgled, a unutrašnjost je tako uređena da se sve smatraju smeštajem sa tri zvezdice.