Centralne banke su upravljački centri globalnog sveta

 

CENTRALNE BANKE – UPRAVLjAČKI CENTRI SVETA

Ili pokušaj stvaranja centralne vlade sveta putem kontrole novca i centralnih banaka država

 

Kapitalistički sistem nije stvoren putem “industrijske revolucije” kao što se stalno ponavlja, već putem tihe “finansijske revolucije” osvajanja vlasti. Početci Kapitalizma se idealno poklapaju sa nastankom prvih Centralnih Banaka (Švedska, Engleska…) što nije slučajnost jer Kapitalizam nije način proizvodnje, već način finansiranja prvobitno proizvodnje a sada i kompletnog življenja. Centralne Banke su osmišljene kao privatne monopolističke “fabrike novca” radi pokrivanja prvenstveno ratnih ali i svih ostalih nerazumnih troškova tadašnjih monarhija, koje će bankarski lobi ubrzo da smeni sa vrha vlasti a samim tim i da promeni kompletan sistem vladanja.

Stvaranje Centralne banke je omogućio Engleski Kralj Vilijam (William) kojem se 18 vek približavao u predbankrotnom stanju ali nije smeo da poveća porez, jer povećanje poreza ili nametanje novih poreza su uvek do 20 veka stvarali pobune koje su ponekad prerastale u revolucije. Posudba novca nije bila verovatna jer je Engleski kralj Čarls II (Charls II) dve decenije ranije posudio milione funti, koje je kasnije odbio da vrati, te tako uništio ušteđevine mnogih podanika. Isti taj Čarls II (Charls II) je štampao novac bez pokrića koji je neslavno propao, te tako zakopao za duži rok svako poverenje u instituciju Kralja. U takvoj skoro bezizlaznoj situaciji su se pojavili zli bankari koji su ponudili kredit Kralju na bilo koji iznos ali za uzvrat moraju imati potpuni monopol na svo izdavanje novca kao i trgovinu novcem u Engleskoj. Kralj je pristao, jer koji kralj u stvarnosti stavlja interes naroda ispred interesa vlasti a bankari su krenuli sa štampanjem novca bez pokrića, tj. sa sasvim malim pokrićem koje je bilo dovoljno za šaradu, tj. prevaru naroda. Istovremeno je dozvoljeno Centralnoj Banci da te menice bez pokrića koristi za depozit umesto rezerve u zlatu ili srebru, na osnovu kojih će izdavati nove kredite građanstvu.

Od nesposobne vlasti Engleske kraljevine 1694. godine je stvorena institucija fabrikovanja novca bez pokrića koja je za svaki odštampani bond-menicu naplaćivala dvostruku kamatu – institucija Centralne Banke. Centralna Banka je nesposobnoj vlasti stvarala večno nove količine novca a grabežljivim bankarima osiguravala velik profit, dok narod od koga se još uvek skriva istina, sve to uredno plaća.

Sistemom nezavisne Centralne Banke su obe strane moći (vlast i banka), zaštitile sopstvene interese od naroda. Vlast se štitila od narodne pobune izgovorom kako “centralne banke nisu u njihovoj nadležnosti” te samim tim nije njihova krivica. Centralne banke, kao druga strana moći, ovog sistema prevare naroda, bivaju “prevelike da bi pale” što je politički korektno značenje da su neophodne vlasti. Neophodnost Centralne Banke nesposobnoj vlasti se pokazala već nakon 2 godine pa (već 1696) donose zakon po kojem u slučaju krize, ne moraju se dugovi banaka isplaćivati u zlatu ili drugoj stvarnoj vrednosti zbog “prevelike tražnje tržišta”(čitaj želja naroda da uzme svoje). Zakoni zaštite banaka od naroda i pravde postoje širom sveta i dan danas.

Imperijalnom sistemu je bilo nemoguće kontrolisati rastuću moć bankara koji sve pretvaraju u svoje vlasništvo, pa je Rojalistički sistem zamenjen Kapitalističkim sistemom vladavine.

Kapitalistički sistem vladavine u kome ovakav bankarski sistem, sa stalnim izvorom problema, stvara finansijske krize, inflaciju, itd. uz najprofitabilniji deo – RAT, koji je postao neophodan deo u pripremi i izvođenju širenja kapitalističkog sistema.

Nakon uspostave sistema Centralne Banke države, ubrzo je stvorena finansijska kriza kojom su 1815 godine Rothšildi (Rothschild) preuzeli kontrolu nad Centralnom Bankom Engleske (Bank of England) a preko nje su nastavili širenje namećući i/ili preuzimajući centralne banke svih svetskih država.

Po receptu pretvaranja Banke Engleske (Bank of England) u privatnu Centralnu Banku Ujedinjenog kraljevstva je i Pruska Banka (Bank of Prussia) uskoro postala centralnom bankom Nemačke tj. Rajhbanka (Reichsbank) u vlasništvu Rotšilda. Pod vlašću dovedenog Napoleona (osiguranjem svih potrebnih finansija radi testiranja reakcije naroda na zamenu kralja čovekom iz naroda) je osnovana Francuska centralna banka (Banque de France) isto u vlasništvu Rotšilda. Uskoro se osniva i centralna banka USA (The First Bank of USA) te niz drugih centralnih banaka.

“Napoleonovim Ratovima” je jedna grupa – porodica bankara, finansirala te samim tim i kontrolisala, obe zaraćene strane, igrajući veoma smišljeno ali i neverovatno zlo. Finansijsko-špekulativnim interesima i delovanjem je prvo testirana snaga feudalnog sistema, promenom vlast u Francuskoj gde je Kralja smenio ne kapitalista već Priručni kralj – Napoleon, koji je poslužio kao prelazna faza vlasti tj sistema koji je zatim “počeo osvajanje sveta” u kojem je razorio istok a pretio zapadu. Drugoj strani ratnog sukoba (Engleskoj) je ista grupa finansijskih špekulanata ponudila finansiranje rata kojom je osigurala opstanak institucije Centralne Banke.

Nakon uspostave sistema Centralne Banke države, ubrzo je stvorena finansijska kriza kojom su 1815 godine Rothšildi (Rothschild) preuzeli kontrolu nad Centralnom Bankom Engleske (Bank of England) a preko nje su nastavili širenje namećući i/ili preuzimajući centralne banke svih svetskih država.

Kontrolna uloga centralnih banaka je odlučujuća u privredi svake države jer one kontrolišu količinu i kvalitetu novca te količinu i vrstu finansiranja/zaduživanja države ali i svih njenih subjekata. Nakon uspostave ili preuzimanja kontrole centralne banke, na vlast se dovede korumpirani izdajnik, koji zadužuje državu čineći od svog naroda roblje, koje nikada neće uspeti da vrati taj izmišljeni dug.

Nekada je zlato ili srebro u trezoru banke bilo umnožavano do 10 puta u novcu bez pokrića, da bi danas, sav papirni novac bio bez ikakvog pokrića osim (bez)vrednosti samog papira. Nekada se koristio takozvani “Fiat novac“ tj novac bez pokrića, da bi to napustili ulaskom u sadašnju fazu “Dužničkog novca”.

“Dužnički novac” je sav novac u sadašnjem opticaju, i sav taj novac je bukvalno nečiji dug na koji centralna banka ubire profit (svaki dolar, dinar, euro, rublja itd i to svaki dan). Razumevajući da trgujemo samo sa sopstvenim dugovima umesto pravim novcem koji više ne postoji, lakše nam je shvatiti da smo svi mi u nečijem posedu tj. u posedu centralnih banaka – Rotšilda odnosno, bukvalno smo robovi.

Nakon ili radi uspostavljanja – preuzimanja centralne banke, političke vođe se korumpiraju radi uzimanja kredita a ako korupcija ne uspe, vođe se svrgavaju pučem ili ubijaju, sa invazijom kao zadnjom ali relativno često korištenom instancom. Dokle se ide sa ovim nametanjem centralnih banaka se vidi i po rušenju sa uništavanjem i najvećih država kao što su Rusija gde su ubili cara i kompletnu mu porodicu, da se ne bi povratili na vlast, i ukinuli instituciju centralne banke. Da nema zaštićenih pokazuje podatak da je Ruski car bio najbliži rođak tadašnjem Engleskom Kralju a izgledom mu je bio kao brat blizanac.

Na vlast u Rusiju su doveli lažne levičare (boljševike) koji su odmah osnovali centralnu banku po svim engleskim standardima i propisima. Problem SSSR-a sa Rothšildima nastaje nakon odluke Josifa Visarionoviča Staljina da doduše ne ukine već samo smanji na minimalni nivo stranu kontrolu nad centralnom bankom SSSR-a. Smanjivanje kontrole Rotšilda nad centralnom bankom SSSR-a je dovelo do snažne satanizacije Staljina koja nesmanjenom žestinom traje još i danas.

Nakon 70 godina postojanja SSSR-a, su Rotšildi povratili kontrolu nad Centralnom Bankom da bi ubrzo zatim jednostavnom komandom korumpiranim političarima naredili organizovanje i sprovođenje blokiranja kompletnog sistema, te običnim protuzakonitim dekretom objavili nestanak SSSR-a. U novonastaloj situaciji bezvlašća su pripremljeni kadrovi odpočeli u svim novonastalim državama organizovano uništavanje i pljačkanje. Sve zemlje naslednice SSSR-a su uspostavile sistem centralnih banaka pod punom kontrolom starih centralnih banaka, tj pod kontrolom Rotšilda uz istovremenu otimačinu novostvorenog blaga.

Stvaranje centralne banke je dovelo i do uništenja imperijalne Kine koja je postala dvojna država (Kina i Tajvan) sa dve centralne banke kojima su stalno ucenjivali i držali u pokornosti vođe na obe strane. Ta spoljna kontrola i međusobna pretnja postojanjem suprotnog sistema objašnjava prvostepeni nagli rast i razvoj Tajvana a nakon toga i nagli razvoj Kine, koja ostaje jednopartiski sistem sa dva ekonomska modela u kojoj su komunističke proleterske vođe – milijarderi.

Tužna sudbina neuspelog pokušaja kontrolisanja sopstvene centralne banke (Rumunije) je zadesila i predsednika Čaušeskua koji je ubijen sa suprugom na dan kad je Rumunija isplatila zadnji dolar inostranog duga, da bi nova vlast odmah predala kontrolu nad centralnom bankom i za prvu nedelju vlasti stvorila milijarde duga.

Pre Septembra 11-og, sedam (7) svetskih centralnih banaka nisu kontrolisali Rothšildi a to su; Afganistan, Irak, Iran, Kuba, Libija, Severna Koreja i Sudan. Već 2001 godine je Afganistanu ratom nametnuta kontrola centralne banke, sledeći je bio 2003 godine Irak sa svojom centralnom bankom a to se prikrilo Sadamom Huseinom i navodnim oružijem za masovno ubijanje. Godine 2005 je započeta završna faza uništenja Sudana i preuzimanja njihove centralne banke. A 2011 godine je uništena Libija i preuzeta je njihova centralna banka dok je rat još trajao.

Danas samo 3 centralne banke sveta nisu u posedu Engleske Banke (Bank of England) to jest Rothšilda; Iranska, Kubanska i Severno Korejska centralna banka, dok vrednost koju kontrolišu Rothschildi iznosi oko 273 triliona US $.

 

Milenko Grubor