Kapitalistički rat je industrija koja zgrće profit

 

KAPITALISTIČKI RAT

ili SKOKOVITI RAST KAPITALIZMA RATOVIMA

 

Od kad postoji život postoje i trvenja među jedinkama ali sva ta trvenja su ostajala u okvirima ličnog i relativno kratkog spora. Pojavom Materijalizma su se pojavili organizovani sukobi velikih grupa koje su se na izdvojenom, pustom terenu sukobljavali na sve ili ništa ili bi stvarali sukob manjeg inteziteta koji bi trajao duži vremenski niz radi “ispitivanja” snage protivnika.

Materijalističko uređenje prirodno teži ukrupnjavanju “privatnog poseda”, koji je prvobitno nastao otimanjem od prava zajednice tako da sav privatni posed ima NEzakonitu, ne prirodnu istoriju nastanka. Takva priroda “privatnog poseda” objašnjava potrebu za okrupnjavanjem tj stvaranju privatnog kapitala u kojem bi bila okupljena i u “privatni posed” stavljena svu vlast i sva materijalna dobra sveta.

Prvobitni veliki “privatni kapital” (otimačine) je stvorio robovlasnički sistem u kojem je ravnopravnost bila ukinuta a vlast bila podeljena među svim lošim ljudim koji su pristajali da budu robovlasnici. Ukrupnjavanjem tih prvobitnih privatnih poseda smanjivao se broj “moćnika” pa je vlast preotela manja grupa koja se po svojoj okrutnosti rasporedila po plemićkim staležima koji su uspostavljanjem klasnog društva pokušali sprečiti promene u rasporedu vlasti. Daljim ukrupnjivanjem kapitala stvorili su se preduslovi za preuzimanje vlasti od monarha u ruke još manjeg broja neljudi koji su to pokušali ovekovečiti Feudalnim Sistemom. Stvaranjem sistema centralnih banaka i financiskog sektora došlo je do daljeg ukrupnjavanja ali i prelaska u “senku” stvarnih vlasnika “privatnog poseda” koji su uspostavili novi sistem u kojem je sve (teritorija, dobra, ideje, zakoni, živa bića, uključujući i ljude…) bilo privatan posed, i taj sistem nazivamo Kapitalizam.

Uvođenjem Kapitalizma, rat je postao stalna, visoko profitabilna industrija koja se kao i druge industrije širila pokušavajući osvojiti ceo svet. Ratna industrija je određivala i ubrzavala razvoj Kapitalizma tako da su ratovi postajali sve razorniji uništavajući konkurenciju na svim poljima (industrija, obrazovanje, radna snaga, reserve…) jer se time omogućavao veći profit.

Kapitalizam je kao nasilni sistem opisao još Adam Smit (otac kapitalističke ekonomije) koji je otvoreno napisao da kapitalizam stvara profit za vreme nepravde i nevolje, dok za vreme mira i pravde kapitalizam stagnira i gubi. Razumjevajući nepravednu istoriju kapitalizma, shvatamo razornu prirodu kapitalizma u kojoj je relativno lako razumeti ratnu istoriju rasta Kapitalističkog sistema te neophodnost baš takve ratne istorije. Kapitalizam je elitistički sistem koji nameće moć pojedinca nad narodnom masom kojoj oduzima mogućnost slobode i razvoja jer količina moći pojedinca ili grupe je proporcionalna količini gubitka slobode sopstvenog naroda.

Dok je odgovorna Sloboda, samo-određena količina moći upravljanja sopstvenim životom a “moć” upravljanja drugim je određena količinom oduzete slobode okolnog naroda, Moć upravljanja drugima je duhovno intelektualna paralela materijalnom “privatnom posedu”, samim tim, da bi pojedinac imao “više” on to mora od nekoga oteti a taj “neko” je narod.

Svako koncentrisanje moći je diktatura tj nepravda, tako da Kapitalizam, koji je uspeo da ujedini nasilnike, usmeravajući njihovu težnju za osvajanjem moći, istovremeno razjedinjavajući narod po mnogim izmišljenim granicama (religije, nacije, ekonomski, generaciski, klupski….) te tako omogućujući to koncentrisanje moći u ruke vlasnika Kapitalizma. Upoznavajući prirodu PRIVATNOG sistema – Kapitalizma, shvatamo da je kapitalizam po svojoj prirodi nepopravljivo zao i nepravedan sistem terorisanja naroda koji se ne može popravljati već se mora menjati. Kapitalizam ima prirodu kancera-raka koji svojim razvojem ulazi u metastazu tj širenje u sve delove tela a izlečenje od raka se ne postiže njegovim smanjenjem ili delimičnim uklanjanjem već samo kompletnim izbacivanjem svih izvora i delova raka.

Kapitalizam kakvog danas poznajemo je iluzija velike prevare jer je lažno predstavljeno da je Kapitalizam proizašao iz male proizvodnje privatnika koja je počela u 17 veku ili parne revolucije 18 veka a prenebreguje se podatak da je sva više hiljadugošnja proizvodnja dobara pre kapitalizma bila proizvod malih ili većih privatnika. Kapitalizam je nastao kao pokret veoma male grupe ljudi koji nisu radom, izumima, itd ostvarili boljitak života naroda već su moć stekli prevarama, korupcijom, nasiljem itd gradeći svoje bogatsvo koje su osiguravali saradnjom sa trenutnim lokalnim moćnicima koji nisu shvatali razornu veličinu tog “paklenog” plana.

Do dolaska Kapitalizma a u očuvanim feudalnim sistemima življenja i danas, religija je bila “idealna” da zameni slobodu i napredak života religioznim smislom življenja u kojem je vrhunac bio “davanje života” za religijju tj predstavnike-vlasnike religije, te tako prekinuti pakao življenja koji će osigurati odlazak u raj.

Dolaskom Kapitalizma stvoren je jedan od najefikasnijih alata Kapitalizma u razbijanju narodne mase, izmišljanjem “Nacije” te nametanjem “Nacionalnog” kao vrhunskog dela ljudskog postojanja ali i “idealni” razlog davanja života za “nacionalnu stvar”. Ova ideja razbijanja naroda “podeli pa vladaj” nije izum vlasnika Kapitalizma već je to stara ideja Rimske imperije ali je u otuđenosti koju donosi kapitalizam dobila nove mogućnosti podele i gubitka slobode koje istovremeno razbijaju kako pojedinca tako i narodnu masu.

Kapitalizmu krvavost tj samožrtvovanje religijoznih nije bilo dovoljno jer religija ima i ulogu “nadnacionalnog” spajanja, zato je Kapitalizam Feudalni religiski fanatizam zamenio nacionalizmom koji zadržava ideal samožrtvovanja ali donosi i otuđenost od okoline te odvojenost od celine. Kapitalizam stalno nameće i brani “Nacionalno”, forsiranjem zaludelih ili kupljenih “intelektualaca”, političara, umetnika, istoričara itd dajući im velik prostor za objašnjavanje kvaliteta nacionalizma te zamagljivanja istine pogubnosti nacionalizma objašnjenima “dobrog i lošeg nacionalizma”. Paralelno sa “dobrim I lošim” nacionalizmom proturaju se i druge zablude “dobro i loše nasilje”, “dobri i loši kapitalisti”, “dobri i loši ratovi”, “dobri i loši narodi”…

Kapitalizam je imao svoje faze pripreme i rasta koje nisu bile samo financisko privredne prirode već su prevashodno menjale svest ljudi, namećući im nove prioritete iz kojih je proizašao i drugačji način razmišljanja te samim tim i delovanja a onda i navika odnosno sudbine koje određuju življenje. Nakon promene svesti lokalnih grupa Kapitalizam svoj uspon na svetsku scenu duguje samo velikim ratovima koje je pripremao na obe ili više strana, koje je istovremeno uvlačio pod svoju kontrolu. Jedan od pripremnih ratova je bio takozvani “američki rat za nezavisnost” u kojem su Engleski bankari financirali obe zaraćene strane te tako ostvarivali dvostruku dobit ali istovremeno i pripremali situaciju za sledeći potez – prvi veliki-svetski rat.

Ulazak na svetsku scenu te njeno osvajanje Kapitalizam je ostvario uz isti recept obmane stalnim marketingom (čitaj prevare) kojim je nametao drugačiju “istinu” i uvek obećavao bolju budućnost a krio stvarne namere koje su uvek značile ulazak u novi veći, razorniji i krvaviji a samim tim i profitabilniji RAT.

Veliki ratovi su istovremeno imali ceo niz ciljeva, od uklanjanja pretendenata u trci za primat tj onog koji će određivati pravila kapitalističke igre te samim tim ubiranjem dela svih profita do niza bitnih ciljeva; sprečavanje rastućih konkurenata te njihovo uništenje ili potčinjavanje za dalju saradnju, sopstveni ekonomski i drugi rast, osvajanje novih nekonkuretnih tržišta te obezbeđivanje novih kontrolisanih sukoba kojima će opravdavati svoje postojanje.

Prvi veliki Kapitalistički rat je bio inscenirani sukob dve frakcije srodnih Bankara preko leđa naroda, kojeg poznajemo kao “Napoleonovi Ratovi” koji su poharali Slavenski istok Evrope a označio sukob Francuske – Napoleona i njihovih saveznika u koje moramo ubrojiti i ameriku te Engleske krune i njenih podanika u koje moramo ubrojiti i USA, Kanadu itd. Ovim i popratnim ratovima (npr rat sa USA 1812) se uspostavila i osigurala baza na dva kontinenta (stvaranje rezervne pozicije i osnaživanje “baze”) za dalja širenja. Ovaj Rat je u ruke nekolicine moćnika ulio prvih par posto svetske ekonomske moći I stvorio osnove za dalje širenje kapitalizma.

Drugi veliki Kapitalistički rat poznatiji kao Prvi svetski rat je bio rat iscrpljivanja, jer mu je cilj bilo što veće uništenje istočno evropske industrije, nauke i tradicije te delimično onesposobljavanje i uništenje zapadno evropskog dela, istovremeno je Engleski Bankarski sektor u USA, primerom monopolnih industrijalaca pokazao uspešnost i lakoću vladanja iz senke pomoću korporativnih “fasada”  te izveo tihu smenu na vrhu upravljačkog ekonomskog lanca kao i smenu fasade na političkoj sceni gde je Engleski kapitalizam preimenovan u USA Kapitalizam, kao dominantni svetski sistem vladavine. Ovaj rat je u ruke nekolicine moćnika ulio prve desetine postotaka svetske ekonomske moći.

Treći veliki Kapitalistički rat poznatiji kao Drugi svetski rat je imao za cilj zaustavljanje oslobađanje naroda te trajnu okupaciju Evrope po prilagođenom engleskom kapitalističkom sistemu. Prvo je “ponuđen” hitler i nacisti te musolini i fašisti, pomoću kojih je odrađen sav potreban prljavi posao a nakon kojih je nametnuta stalno i svuda ponavljana “sloboda američke demokratije”.

“Američka demokratija” je oslobađajući Evropu od svojih plaćenika (jer nacističko ekonomsko čudo je financirano/stvoreno od strane velikog kapitala zapada) “meko” okupirala Evropu pomoću zaluđenih i kupljenih domaćih izdajnika. koje su organizovali u NATO. NATO je osigurao trajniju vojnu okupaciju, koja je kupovinom medija nametnula “američki” kulturološko ideološki obrazac življenja, a kupovinom oslabljene industrije je nametnuta “američki” sistem ekonomije, sve to je nametanjem izbora lokalnih “vođa” obezbedilo kontrolisani politički sistem za uspostavljanje svetskog sistema kontrole osnivanjem UNa, MMFa(IMF), WB(svetske banke), itd

Nakon nekoliko decenija, polaganim osvajanjem “iznutra”, vlasnici Kapitalizma su ostvarili svoje ciljeve koje su bili nametnuli Nacističkim vođama a koji su ih javno propovedali – Evropa bez granica sa jednim centrom moći (poslušna i okupirana EU danas), Evropska vlada koju ne biraju građani te sistem vlasti-zakona Evrope na koji evropljani nemaju bitan uticaj (zakonodavne vlasti EU danas) uništavanje Evropskog Istoka (EU danas), podela Slavena u vojni bedem pred Rusijom gde se prvenstveno tuku Slaveni protiv Slavena (Evropa danas).

Ovaj svetski rat je u ruke moćnika ulio nove desetine postotaka svetskog bogatstva starajući ih većinskim vlasnicim (iz senke) bogatstava planete

Četvrti veliki Kapitalistički rat je poznat kao “Hladni rat” koji je imao za cilj uništenje ideje mekog kapitalizma tj. kapitalizma sa ljudskim licem, sistema koji je poznatiji kao Socijalizam a kojega su predstavljali kao nešto najgore moguće. Zbog takve “zle” prirode komunisti, socijalisti i svi drugi organizatori sirotinje su bili “normalno” kažnjavani, takvim svirepim kažnjavanjem svakog ko se sa Kapitalizmom nije slagao, odgajali su generacije bezidejnih robova poslušnika koje danas nazivam RoboviRoboti tj mirni, “zadovoljni” radni narod Kapitalističkog sistema. Ovaj rat nije bio fokusiran na fizičkom jer se radilo na uništenju tradicija idejnog i duhovnog obe strane ali je zato kraj rata označio ne samo duhovno i intelektualno pustošenje već i fizičko pustošenje industrije, nauke i života Slavenskog naroda.  Tokom “hladnog rata” pod maskom ideološke borbe su sa obe strane sukoba uništavane tradicije slobodarstva kao preventiva i samožrtvujući “dokaz” zla druge strane.

Katastrofalno pustošenje evropskog istoka (desetine miliona mrtvih od gladi I siromaštva, desetine miliona raseljenih, desetine miliona razbijenih porodica, desetine miliona manje rođene dece, trilijarde ukradenih i odnešenih $, itd) je praćeno malim rastom standarda na zapadu što je trebalo poslužiti kao argument zabludelima o superiornosti kapitalističkog sistema iako je upravo to svakom umnom biću čist dokaz razornoj prirodi kapitalizma.

Ovaj rat je u ruke moćnika ulio nove desetine postotaka svetskog bogatsva stvarajući ih vlasnicima skoro kompletnog bogatsva planete

Peti veliki Kapitalistički rat je proces koji donosi Globalizam,a koji će biti rat opstanka jer ima za cilj uvođenje svetskog totalitarizma velikog kapitala – Moćnizam, u kojem će sva vlast kao i sva dobra biti PRIVATNA a Moćnizam jedini dozvoljen sistema življenja na planeti. Da bi se Moćnizam uzpostavio potrebna je totalna zamena sloboda sa virtualnim slobodama, ljudskosti sa dirigovanim automatizmom, pravde sa zakonima, življenjem radi uživanja i napredovanja (učenja) sa životom da bi se radilo i patilo, mudrosti sa tehničkim znanjima… Konačne pripreme za ovaj rat se vrše pred očima javnosti gde se proizvodnja ljudi robova-robota automatizuje pa već danas imamo tehnologije od mehaničkih ljudskih maternica do tehnike presađivanja “glave” tj zamene kompletnog ljudskog tela. Život ljudi robova-robota je sveden na rad i postojanje u sve manjim betonskim pećinama opremljenim “pametnim” aparatima koji kontrolišu, zabavljaju I održavaju u životu na ekonomski isplativom minimumu – kao i na bilo kojoj savremenoj životinjskoj farmi. Ono što mi radimo okolini, to vlasnici kapitalizma rade nama.

Peti veliki svetski rat je dobro pripremljen, detaljno isplaniran, odlično organizovan, perfektno opremljen od strane moćnika ali je uprkost tome osuđen na propast jer je antiprirodan ili što bi rekli religiozni antibožiji.

Peti veliki rat će biti prvi veliki rat koji će moćnici sigurno izgubiti, a jedino pitanje je da li će taj njihov gubitak biti kolektivan ili individualan?

Kolektivan gubitak može da se desi na više različitih načina; Kolektivnim gubitkom u kome će ljudski život totalno nestati (što je i bila jedina svrha stvaranja i raspoređivanja nuklearnog arsenala) ili Kolektivnim gubitkom u kome će ljudski život nestati u smislu u kojemu ga danas poznajemo mutirajući u nekom nepoznatom pravcu. Ovakav kolektivni gubitak bi označio njihovu svest, da propadaju ali i njihovu odlučnu spremnost da u tom padu sa sobom u propast povuku celokupni ljudski ali ne samo ljudski rod, već kompletan sistem života kakav poznajemo na planeti.

Individualni gubitak bi se isto tako mogao podeliti u dve celine; izdizanjem moćnika iz svojih materijalističkih oklopa te njihovim udruživanjem u opšti ljudski napredak odnosno samo-odbacivanjem njihovog moćnog Ega ili individualni nestanak malobrojne vrste ljudi kojima je Ego važniji od života.

Istoriska pouka koju možemo izvući iz prvog, drugorg, trećeg svetskog kapitalističkog rata je jednostavna činjenica da uprkos prividnoj kontroli vlasti naroda na početku fizičkog sukoba, pobedu nikada na kraju sukoba ne izvojuje narod ili deo naroda već veliki kapital koji još raste naknadnim tajnim prevarama u uspostavi mira. Pouka četvrtog svetskog katitalističkog rata je jednostavna činjenica da ratna razaranja mogu biti katastrofalna i vođenjem ne formalnog rata.

Dakle pouke Kapitalističkih ratova možemo svesti u jednostavnu obavezu da sprečimo u korenu sve pripreme vlasnika kapitalizma I njihovih slugu za stvaranje novih ratova.

Zamenom Kapitalizma, Sveizmom, čovečanstvo neće ući u “raj” bez ikakve vrste nasilja već će “samo” sve nasilje biti svedeno na individualno nasilje te manje grupe nasilnika koje se lako (uobičajeno preventivno) mogu sprečiti i izlečiti.

 

Milenko Grubor