Nikola Tesla i indijske Vede – Prometej novog doba

 

NIKOLA TESLE I INDIJSKE VEDE

Kako su principi Prirode i zakoni kosmosa uskladjeni u radovima Nikole Tesle i indijskih Veda starih 12000 godina. Autorski rad koji prikazuje komplementarnost ideja Nikole Tesle i Veda

 

Nikola Tesla – Prometej Novog doba

Sasvim je nesumnjivo da je Nikola Tesla jedan od najznačajnijih ljudi naše civilizacije. Imajući u vidu brojnost njegovih realizovanih i nerealizovanih patenata i širinu oblasti njihove primene, Teslin doprinos našem tehnološkom napretku, zaista je teško merljiv. Široj javnosti je poznat po pronalasku obrtnog magnetnog polja, polifaznih struja, svetljenja bežičnih vakumskih cevi i mnogih drugih efektata visokih frekvencija koji su zadivili svet. Ipak, prava veličina Teslinog dela i dubina njegovih uvida u strukturu Istinske Realnosti i principijelnih mehanizama Kosmosa i Prirode – tek se ukazuje.

Naime, sve što znamo o delu Nikole Tesle zasnovano je na svega šesnaest godina njegovog rada – od dolaska u Ameriku 1884. godine, “… sa 28 godina, mnogo ideja i svega četiri centa u džepu !”, pa do kraja boravka u Kolorado Springsu i završetku eksperimenata sa njegovim čuvenim “Magnifying Transmitterom” 1900-te i još nekoliko godina posle toga. Gotovo svi Teslini patenti potiču iz tog perioda od nepune dve decenije. Više je nego Interesantno da se o njegovom radu na još kontroverznijoj mašini – Svetskoj radio stanici – “Wardenclyffe Tower” na Long Ajlendu, a pogotovo o svemu onome što je radio posle toga pa do kraja života (7.jan.1943.g), dakle punih 40 godina – ne zna gotovo ništa!

U jednom od svojih brojnih intervjua, Tesla kaže: “Sve svoje dileme i nedoumice rešio sam u Kolorado Springsu”, pa ipak – svo njegovo iskustvo, znanja i spoznaje rasplinjuju se i prekrivaju maglom zaborava. Rad tog genijalnog naučnika i pronalazača u njegovim zrelim godinama – nije nam poznat – osim u obliku nagadjanja i spekulacija, kao što je to npr. slučaj sa vožnjom električnog automobila “Pierce-Arrow” ili događajima vezanim za čuveni Philadelphia Experiment”…

Postoje doduše zapisi i intervjui u kojima je izneo neka svoja razmišljanja ali su ona toliko fantastična da i danas malo ko veruje u njihovu istinitost i/ili ostvarivost.

Sva moja teorijska i praktična istraživanja ukazuju da ovom, nesumnjivo najvećem intuitivnom geniju naše civilizacije, ipak treba verovati. Nikola Tesla je očito bio potpuno svestan ogromne kvalitativne nadmoći svojih sistema i dalekovidosti svojih ideja – što potvrđuje rečima: “The present is theirs; the future, for which I really worked, is mine.”. Šta više, Teslina izjava “The day science begins to study non-physical phenomena, it will make more progress in one decade than in all the previous centuries of its existence.”, govori u prilog izuzetno visokog nivoa svesnosti koji je dostigao i, u suštini, ukazuje na pravu snagu njegovih Ideja – čije vreme, po svemu sudeći, tek dolazi !

Ono što je mene lično uverilo u snagu i značaj Teslinih spoznaja je saglasnost Principa koje je on primenjivao u svojim mašinama sa opšte kosmičkim principima Prirode i njenim mehanizmima razvijenim tokom miliona godina evolucije iskazanim kroz “Tehnologije Proviđenja”, a čija je savršenost iskazana besprekornim funkcionisanjem Kosmosa, Sunčevog sistema, biljnog i životinjskog sveta…

U veličanstvenost, značaj i istinsku ostvarivost Teslinih ideja još me više uverila činjenica o nesumnjivoj i punoj analogiji između osnovnih, aksiomatskih, postavki Sankhye, čiji koncept je – pre više od 12 000 godina – razvio genijalni Maharishi Kapila i razmišljanja Nikole Tesle. Njihova puna saglasnost i više nego očita srodnost, sasvim jasno i nedvosmisleno ukazuju na dubinu Teslinih uvida u strukturne mehanizme Prirode opisane u drevnim Vedskim spisima, čija se starost procenjuje na više od 30 000 godina.

Sankhya je jedinstvena teorija polja zasnovana na večnom, harmoničnom, oscilatornom stanju “osnovnog supstrata”, – “višeslojnog prostora” – čija struktura i forma dinamike njenih elementarnih entiteta čini osnov svih oblika egzistencije manifestovanih i ne-manifestovanih fenomena. Zasnovana je na numeričkim aksiomima i ne narušava načelo uzročnosti. Kreiranjem svih pojavnih oblika i formi egzistencije kao holograma na dinamičnom supstratumu, podržanih tačno definisanim strukturama vibracija, smerom, intenzitetom i brzinom njihove promene, što je formulisano u obliku nepromenjivih, bezdimenzionalnih skala, baziranih na principima samo-sličnosti i univerzalne primenjivosti – prevazilaze se sva Relativistička ograničenja.

Zapanjujuća je saglasnost aksiomatskih principa Sankhye i Tesline kosmogonije – koju on nikada nije uobličio u jedinstvenu pisanu formu, a koja se ipak može doseći sintezom njegovih izjava. Činjenica jeste da je Tesla bio upoznat sa terminologijom i osnovnim postavkama Vedske filozofije o čemu svedoči sačuvana prepiska sa hinduističkim učiteljem Swami Vivekanadom, tokom 1895. godine, gde raspravljaju o Teslinoj ideji da matematički demonstrira mogućnost da se sila i materija mogu svesti (is reducible) na potencijalnu energiju. Šta više, oni su se i sreli u Teslinoj laboratoriji u Njujorku kada je Vivekananda bio oduševljen Teslom – i kao čovekom i kao naučnikom.

Uprkos brojnim analogijama između Teslinih principa i Vedske nauke i nesumnjivom uticaju hinduističkih učenja na Teslu, sasvim je nesumnjivo da je on samostalno došao do svojih spoznaja. Susret sa Vivekanandom verovatno je samo inicirao njegovu maštu, izoštrio intuiciju i usmerio ga na istu mentalnu adresu Morfogenetskog Polja koju su iščitavali svi veliki mislioci ove civilizacije, sličnog nivoa svesnosti. O tome svedoči njegov opis Univerzuma dat pre nego što se upoznao sa istočnjačkim učenjima:

„Ere many generations pass, our machinery will be driven by a power obtainable at any point in the universe. This idea is not novel… We find it in the delightful myth of Antheus, who derives power from the earth; we find it among the subtle speculations of one of your splendid mathematicians… Throughout space there is energy. Is this energy static or kinetic.? If static our hopes are in vain; if kinetic – and this we know it is, for certain – then it is a more question of time when men will succeed in attaching their machinery to the very wheelwork of nature.“.
Istinsku veličanstvenost i snagu Tesline intuitivne misli i autonomnost učinjenih otkrića najbolje može ilustrovati opis njegovog otkrića Stacionarnih talasa : “… I was very lucky to discover new and amazing phenomena, such as rotating magnetic field, glowing of wireless vacuum tubes and many other high frequency effects, which amazed the world, BUT WHAT IMPRESSED ME AS MORE BEAUTIFUL THAN ANYTHING ELSE WAS THE DISCOVERY OF STATIONARY WAVES, to which I came in 1899, and which showed that that the whole planet on which we live, despite its incomprehensible size, could be made to response with vibration to the lowest whisper of human voice. …”.

U ovu njegovu izjavu malo ko veruje, što nije nikakvo čudo jer – zaista – kako može Zemlja, veličine hiljada kilometara i težine hiljada i hiljada tona reagovati na naš šapat. Ipak, Tesla je uvek pažljivo promišljao svaku svoju reč i sigurno tako nešto ne bi izjavio bez osnova. No, još su spornije Tesline izjave o radu njegovih mašina. U svojim dobro dokumentovanim izjavama Tesla doslovno tvrdi:
“…System of energy transfer must not be confounded WITH THE PHENOMENA OF ELECTRICAL RADIATION because this method is highly inappropriate for the TRANSSMISION OF ANY APPRECIABLE AMOUNT OF ENERGY TO SUCH DISTANCES as are of practical importance.”
Šta više, Tesla naglašava da:

“RADIATION OF ENERGY INTO SPACE IN THE FORM OF HERTZIAN ELECTROMAGNETIC WAVES SHOULD BE VERY SMALL”.

Ovo je jedna od najviše osporavanih Teslinih ideja. Naime on sasvim nedvosmisleno tvrdi da ne radi sa “Hercijanskim” talasima nego sa talasima sasvim druge vrste koje je on nazivao “Ne-Hercijanskim”.
O čemu se radi? Pored mehaničkih talasa kakve možemo videti na površini jezera npr., postoje i elektromagnetni talasi vrlo širokog spektra frekvencije – od radio talasa preko vidljive svetlosti i gama zraka do iks i kosmičkih zraka.

Ovi klasični, vektorski EM talasi ili tzv. “Hercijanski” elektromagnetni talasi su oni koje je prvi proizveo H.Hertz a svojim jednačinama opisao J.C. Maxwell, imaju dve komponente – električnog i magnetnog polja koje osciluju u medjusobno upravnim ravnima a talas i energija se prostiru u ravni upravnoj na obe te ravni. Ova vrsta talasa detaljno je opisana Maxwellovom teorijom i predstavlja osnov savremenog elektromagnetizma. Ipak, pomalo zbunjuje činjenica da izvorne jednačine J.C. Maxwell-a, pisane u formi kvaterniona, hiperkompleksnih brojeva, obuhvataju i rešenja koja dopuštaju postojanje skalarnih, odnosno longitudinalnih elektrodinamičkih talasa. Nažalost, odmah posle Maxwell-ove smrti Oliver Heaviside i njegovi saradnici su uprostili i “pojednostavili” njegove jednačine i sveli ih na današnji “Uprošteni oblik”, poznati skup od dvadeset vektorskih jednačina u kojem se one koriste i danas.

Postojanje longitudinalnih talasa još uvek nije u potpunosti prihvaćeno od naučne javnosti – međutim njihova forma je najpribližnija onoj sa kakvima je radio Nikola Tesla.

Razlog za “potiskivanje” ovog energetskog oblika iz nauke je verovatno činjenica da se kod takve vrste energetskih vibracija gde oscilovanje ima isti smer kao što je i smer propagacije talasa NE MOŽE održati konstantnost brzine prostiranja i takav talas – teorijski – može dostići proizvoljno veliku brzinu kretanja – čime se ugrožava ključni Einstein-ov postulat o konstantnosti brzine svetlosti. Međutim, kada govorimo o Teslinim tehnologijama, ni jedna od navedenih vrsta talasnih kretanja nije dovoljno dobra za opis energetskih fluktuacija sa kojima je radio Tesla. Prema mojim istraživanjima, ono što je najsličnije Teslinim elektrodinamičkim vibracijama je animacija “sferoidnog” kretanja tačaka na balonu koji se naduvava, i što predstavlja homotetiju bez izraženog centra. Inače, ovo je dimenziono niži oblik realnog “širenja” Univerzuma i oblik energetskih „vibracija“ koje su najsličnije elektrodinamičkim vibracijama kakve je koristio Tesla, nazivajući ih Ne-Hercijanskim. Radi se dakle o „volumetrijskim” vibracijama koje se odvijaju u nekoj vrsti „režima disanja“. Više je nego zanimljivo da je identičan strukturni mehanizam ovakvog „3D oscilovanja“ opisan u Sankhyi.

U svom patentu br. 142,352 – “Art of Transmitting Electrical Energy through the natural Medium” Tesla naglašava da je nužno kreirati oscilacije kod kojih je stopa zračenja energije u prostor u formi klasičnih Hertzovih elektromagnetnih talasa veoma mala. Ovu svoju veoma kontroverznu izjavu Tesla ilustruje slikom Zemlje na koju je priključena pumpa pri čemu pomeranje njenog klipa izaziva TRENUTNE promene pritiska u čitavoj zapremini “lopte” a što se detektuje brojnim manometrima “postavljenim” po površini Zemljine kugle na raznim lokacijama od severnog do južnog pola. Ovom analogijom Tesla jasno ukazuje na zapreminsku (3D) strukturu njegovih energetskih vibracija što je elektrodinamički oblik bitno i suštinski različit od transverzalno vektorske forme klasičnih EM talasa.

U matematičkom odeljku Sankhye, data je analiza cikličnih perioda i mogućih srazmera između ekspanzivnog, kompresivnog i rezonantnog stanja i pokazano da se sva ta stanja mogu izraziti jednim zakonom odnosno da jedna varijabla može opisati proporcionalnost tri vrste sile koje postoje u isto vreme – ali samo pod jednim uslovom.

Dobijeno rešenje pokazuje da srazmera mora da ima vrednost zlatne sredine (zlatnog preseka).
Važnost i značaj ovog saznanja nemoguće je prenaglasiti. Pogotovo što ono datira iz pre-glacijalne ere. Prema nalazima savremene nauke, ova veličina je utkana u sve segmente prirode, od genetskog koda, građe biljaka, životinja i čoveka, sakralnih građevina, do umetničkih tvorevina, ne samo muzičkih, slikarskih ili vajarskih nego i literarnih dela.

Zaista je frapantna činjenica da su drevni narodi znali ne samo za zlatni presek, nego i broj , bazu prirodnog logaritma kao i njihove medjusobne odnose. Šta više. U tim drevnim spisima pokazano je, da se u režimu ponavljanja, korišćenjem samo-sličnog odnosa čija je vrednost jednaka zlatnom preseku dobija broj , a na sličan način i baza prirodnog logaritma. Povezanost osnovnih matematičkih konstanti, koje su svaka za sebe transcendentalni brojevi, u celobrojne (konačne) relacije ukazuje na hologramsku strukturu i fraktalnost supstrata u koje su utkane dajući mu kvalitet (osobine) homogenosti, simultanosti i koherentnosti.

Činjenica da su njihove vrednosti definisane krajnje jednostavnom, elementarnom matematikom ukazuje na genijalnost njihovog tvorca.

Za mene lično, najinteresantnija spoznaja je definicija brzine svetlosti koja je takođe zasnovana na vrednosti zlatnog preseka. Zaista je prosto neverovatan postulat Sankhye po kojem je “Sav prostor uvek u dinamičnom oscilatornom stanju sa aksiomatski definisanom stopom vibracija od 299 792 458 oscilacija u jednom metru talasne dužine po sekundi” – što je identično brzini svetlosti u vakumu !

Ništa manje zadivljujući nisu ni opisi procesa sticanja mase objekata čija se struktura menja od nemanifestovanih i nedetektabilnih stanja do materijalnih struktura kao i vrlo precizna definicija niza objekata iz domena makro i mikro sveta. Iako nauka tek ovih dana ukazuje na mogućnost postojanja crne rupe u središtu naše galaksije, taj egzotični objekat je u vedskim spisima, još pre više desetina hiljada godina, opisan kao: “… kretanje „Tamnog pratioca“, koji … iako manji od Sunca on je snažniji i potpuno taman, iz njega ne dolazi ništa, ali sve se u njemu gubi …“. Na potpuno identičan način savremena nauka opisuje “Crne rupe”.

Prosto je neverovatno da su drevni narodi znali i za vrednosti mase svemira, njegovog prečnika, plankove konstante, fotona, neutrina i niza parametara do kojih je savremena nauka došla tek “nedavno”, tokom prošlog i ovog veka …

Za mene – kao dugogodišnjeg istraživača Teslinog dela, još je frapantnija činjenica da su principi koje je on razmatrao, primenjivao u svojim mašinama i preporučivao ih za primenu – potpuno saglasni, šte više, gotovo identični – Vedskim opisima “Prostornih stojećih talasa”, njihove strukture i interaktivnih procesa kojima se formira sav nama poznati svet – od neperceptibilnog supstratuma, Mulaprakriti, hinduističkog fenomena strukturno bliskog pojmu Teslinog luminoferoznog etra, odnosno onoga što savremena nauka naziva tamnom materijom i nastoji verifikovati svojim najnovijim eksperimentalnim istraživanjima.

Isto tako zadivljuje i Teslino shvatanje duhovnog aspekta Realnosti, koje se u velikoj meri podudara i isprepliće sa Vedskim tumačenjima pojma “Prakriti” – fenomenalnog carstva materije kao i “nematerijalnih” egzistencijalnih kategorija poput raznih formi Puruše, tj. duha, duše i Svesti. Nažalost, Tesla je ostao neshvaćen sve do današnjih dana.

U Sankhyi se sve vrednosti izračunavaju iz aksiomatskih varijacija broja dva i taj princip je razvijen pre više od 12 000 godina kao koncept genijalnog Maharishi Kapile. Njegova logika je besprekorna. Pošto posmatrač može da detektuje ili meri samo promenu onda i jedinica postepene promene samog predmeta merenja treba da predstavlja osnovu za izvođenje celine.

Ovaj koncept prožima čitavu vedsku nauku i temelj je osobine samosličnosti kao ključne osobine fraktalnih sistema. Različite kombinacije simultanih i sekvencijalnih interakcija predefinišu strukturu spleta vibracija čija se raznolikost zasniva na variranju jednog osnovnog motiva u okviru dozvoljenih granica. Na taj način gradi se stabilna hologramska struktura fraktalnog tipa koju kreiraju zapreminske vibracije gradeći prostorne stojeće talase u čijim se onda čvornim tačkama manifestuju odgovarajući fenomeni. Iako je transfer poremećaja unutar “višeslojnog supstrata” uvek samo linearan jer je interakcija uvek usmerena po liniji delovanja, relativni smer između dve ose se menja sa promenom mere (odnosa) interakcija između njih tako da interaktivni oblici napona (stress/pritisak) slede kružnu putanju … Dakle, Tesla je ipak bio u pravu. Prostor nije zakrivljen nego ”transmigracija poremećaja” ima vorteksnu formu … što je strukturni osnov pune analogije dinamike fluida i Maxwellovih jednačina (Dr. V.Lj. Bičkov) i što u velikoj meri osnažuje ideju Etra.

Poznata je Teslina izjava o njegovom otkriću stacionarnih talasa (Kolorado Springs, 04.07.1899) “… koje je pokazalo da cela planeta na kojoj živimo, uprkos svojoj nepojmljivoj veličini, može biti naterana da odgovara treperenjem na najtiši šapat ljudskog glasa”. Egzaktna Teslina merenja su ukazala na realno postojajne mehaničkih zemljinih vibracija pri čemu oni sa mesta udara odlaze u stanju kontrakcije, prolaze kroz zemlju i vraćaju se nakon 105 minuta – ali u stanju ekspanzije. Eksperimentalno je ustanovio vrednost periodičnosti stacionarnih talasa nastalih olujnim EM praženjima od oko 28 minuta – što je ¼ vrednosti mehaničkih zemljinih (3D) vibracija i tako ukazao na rezonantnost i koherentnost tih – prividno raznorodnih – procesa. Teslina napomena – da je Zemlja “KAO I SVE DRUGO (!), U PERMANTNOM STANJU VIBRIRANJA, EKSPANZIJE I KONTAKCIJE, u punoj je saglasnosti sa aksiomatskim principima Sankhye.

Činjenica do koje se vrlo lako može doći jednostavnim poređenjem parametara – ukazuju da su elementi (vrlo specijalnih) Teslinih mašina za bežični prenos energije konstruisani po određenim principima – potpuno identičnim onima koji karaktrišu naročite piramidalne strukture i posebne sakralne objekte, a koji obezbeđuju stanje u kojem su vibracije pojedinih segmenata sklopa u odgovarajućem odnosu. Upravo to je čvor paradoksa “Hercijansko-NeHercijanskih” tehnologija.

Naime, analiza učinjena sa aspekta Modela KGE pokazuje da su – pored uslova klasične EM rezonantnosti kakav mora biti ispunjen u “Hercijanskim” aparatima “Markonijevog” tipa – kod Teslinih sistema pored tih, zadovoljeni i strožiji uslovi “opšte” ili višedimezionalne rezonantnosti – a što Teslinim tehnologijama pruža mogućnost kreacije sferoidnih vibracija, 3-dimenzionalnih harmoničnih talasa, tj. prostornih stojećih talasa, odnosno skalarnih polja koja deluju u režimu (obliku) unutrašnjeg “disanja”.
Prema aksiomatskim principima Sankhye, dostizanje koherentnog i harmonizovanog stanja je uslov za ostvarenje večnih oscilacija u stanju nultog nivoa zračenja – kojim se osigurava održavanje nesmetanih vibracija ili kretanje oslobođeno trenja, odnosno propagacija talasa bez slabljenja !

Ova činjenica govori direktno u prilog Teslinih tvrdnji o realnoj mogućnosti bežičnog prenosa energije bez gubitaka. Objašnjenje je logično. Savremena nauka efekat “superprovodnosti” postiže hlađenjem odgovarajućih supstrata (npr. kombinacija keramike sa Itrijumom, Berilijumom …) do vrlo niskih temperatura bliskih apsolutnoj nuli, Tesla radi “obrnuto” – on nalazi specifičnu elektrodinamičku vibraciju (Ne-Hercijanske talase”) za koju već postojeći – prirodni medijumi (npr. TESLA PATENT 787,412 ART OF TRANSMITTING ELECTRICAL ENERGY THROUGH THE NATURAL MEDIUM), iskazuju efekat – ako ne baš superprovodnosti – a ono barem – veoma smanjene otpornosti ! Na osnovu toga, Tesla verovatno s punim pravom tvrdi da za njega “.. Zemlja nema nikakvu otpornost. Potrebno je samo da je čvrsto zgrabim i dobro protresem …”. Ovim se ujedno opravdava velika složenost podzemnog postrojenja (“uzemljenja”) Tesline kule Vardenklif …

Uvidom u Teslin dnevnik iz Kolorado Springsa: “Nikola Tesla, Colorado Springs Notes, 1899-1900”, na strani 378 u njegovim razmatranjima od 14. dec. 1899. godine: “Determination of the system vibration with latest version of Extra Coil”, može se videti da je odnos parametara odgovarajućih segmenata Teslinog Magnifying Amplifier-a u kojem se odvija transfer energije preko elemenata čije su rezonanse u vrlo specifičnom odnosu – baš onakvom kakav Sankhya predefiniše za koherentne sisteme.
Naime, iako standardan proračun Teslinog transformatora podrazumeva istovetnost rezonantnih frekvencija pojedinih segmenata i kompletnog sistema, kod Teslinog “Magnifying Transmittera” je odnos rezonantne frekvencije njegovog primarnog kola – uz koeficijent sprege od 0.4 – i rezonantne frekvencije sistema sa “poslednjom” verzijom dodatne zavojnice (Extra Coil) jednak vrednosti 1.58, odnosno /2.

Iako Tesla nigde ne objašnjava ovaj “detalj”, teško je poverovati u bilo kakvu slučajnost – nego naprotiv – da je imao veoma jak razlog za ovakvu konstrukciju svog aparata.

Po mom mišljenju – osnovni motiv i krajnji Teslin cilj bio je “Višedimenzionalna rezonantnost”, tj. “Ne-Hercijanska” koherentnost njegovog sistema sa (širim) okruženjem (“izvan” i “unutar”) – uključujući i Zemlju kao sastavni deo ISTOG tog sistema.

Na sličan način, poređenje fizičkih parametara koji karakterišu Keopsovu piramidu i piramidu Sunca u Visokom kod Sarajeva, može se pokazati da su to vrlo specifični objekti u čiju su strukturu utkane osnovne matematičke konstante Prirode, takođe predefinisane i aksiomatskim principima Sankhye, koje odlikuju sve koherentne sisteme, tj. “višedimenzionalne rezonatore” čija specifična građa, delujući svojim mehanizmima afirmativne interferencije, omogućuje i podržava kreaciju sferoidnih vibracija, 3-dimenzionalnih harmoničnih talasa, tj. prostornih stojećih talasa, odnosno skalarnih polja koja deluju u režimu (obliku) unutrašnjeg “disanja”.

Saglasnost Teslinih rešenja primenjenih u Kolorado Springsu i aksiomatskih principa Sankhye ukazuje na pravu veličinu i značaj Teslinog dela kao i snagu njegove intuitivne genijalnosti kojom je – beskrajno voleći i poštujući Prirodu – uspeo da pronikne u njene zakonitosti i principe i pretoči ih u funkcionalne mehanizme svojih aparata. Ovo je ključni razlog velike efikasnosti Teslinih mašina kakvu konvencionalne tehnologije – uprkos sve svoje sofisticiranosti – još uvek ne mogu dostići.

Sa aspekta modela Kvantiranih Gustina Energije, na osnovu izvornih Teslinih zapisa u njegovom dnevniku, može se lako pokazati da su karakteristike Teslinog “Magnifying transmitter”-a takođe u punoj saglasnosti sa opšte-kosmičkim principima Prirode, odnosno principima Večnog, Harmonijskog Oscilovanja Sankhye.

Poznato je da transfer uređenih matematičkih struktura na poseban geometrijski oblik rezultuje u vrlo specifičnim talasnim svojstvima takvih objekata, posebnim osobinama propagacije i svojstvima tipičnim za koherentne sisteme.

Sva eksperimentalna i teorijska istraživanja su pokazala da objekti specijalnih oblika, sa naročitim dimenzijama i njihovom posebno uređenom unutrašnjom strukturom predstavljaju rezonatore, odnosno „koncentratore“ odgovarajućih energetskih tokova. Kada je reč o Teslinim “rezonatorima” – postaje jasnije šta je pravi razlog višemesečnih napora ovog nesumnjivog genija da konstruiše i napravi ovu – na prvi pogled krajnje prostu i jednostavnu mašinu kakvu – poštujući samo klasične uslove EM rezonantnosti – može napraviti svaki srednješkolac za nekoliko sati.

U sprovedenim istraživanjima nisam uočio nikakvu razliku Teslinih opštih stavova i temeljnih principa Sankhye. Šta više, mnogo je detalja koji su toliko slični da se prosto nameće pitanje kako je uopšte moguća tako velika saglasnost.

Na primer, u Sutrama 1 i 13, prema konceptima Maharishi Kapile, autora Sankhye, opisuju se volumetrijske, zapreminske, vibracije odnosno 3-dimenzionalni harmonični talasi koji deluju u režimu (obliku) unutrašnjeg “disanja”, dok Tesla, analizirajući fenomen loptastih munja govori o njihovoj strukturi kao privremeno stabilnim “blještavim sferoidnim oblastima” koje nastaju naglim i eksplozivnim širenjem vazduha koja se zatim preobraća u kontrakciju i opisuje proces koji, bez obzira na visoke temperature, omogućuje nastaloj plazmoidnoj strukturi da ostane očuvana u ograničenom prostoru.

U matematičkoj analizi “Večnog, Volumetrijskog Harmonijskog Oscilatora (Volumetric Perpetual Harmonic Oscillator) pokazano je da Neutrino putuje 60 milijarditih delova sekunde brže od fotona koji kasne jer su “svetlosni fotoni zapravo 7 neutrina ubrzanih istovremeno”. Obzirom da 7 Neutrina mora biti emitovano u okviru jednog ciklusa kašnjenje je 7 perioda odnosno 17,9988 ciklusa u sekundi. Imajući u vidu aksiomatsku vrednost brzine svetlosti fotoni će kasniti za neutrinom 60,6889 milijarditih delova sekunde.

U članku koji je objavljen 10. jula 1932. u američkom časopisu Bruklin igl (Bruklinski orao) može se pročitati o jednom, više nego zanimljivom, Teslinom otkriću: “Sva moja istraživanja ukazuju da postoje male čestice, toliko sitne i tako malog naboja, da ih možemo zvati neutronima. Kreću se velikim brzinama, koje prevazilaze brzinu svetlosti.”. Nešto kasnije, na svoj 79. rodjendan, 1935, Tesla je tvrdio da je merenjem ustanovio da se neki kosmički talasi prostiru i 50 puta brže od svetlosti …

Velika saglasnost numeričkih aksioma Sankhye, koja ne narušava ni jedan važeći naučni postulat, sa svim eksperimentalno verifikovanim parametrima savremene fizike, očekujućim vrednostima Modela KGE i kosmogonijom Nikole Tesle, čvrsti su argumenti koji ukazuju na zaista realnu mogućnost ostvarenja svih Teslinih ideja – uključujući i one najkontroverznije – eksploataciju radijantne energije Sunca, bežični prenos energije – pa čak i mogućnost propagacije brzinama većim od brzine svetlosti.

U prilog tome govori jedan od mojih eksperimenata. Iako je korišten isti pogonski oscillator (MosFet driver), snimak polikontrastnom interferentnom kamerom Dr Hary Oldfield-a pokazao je da klasična zavojnica veoma malo menja strukturu ambijentalnog polja dok je zavojnica konstruisana po specijalnim Teslinim principima znatno promenila strukturu polja, pri čemu ono iskazuje i osobinu rezidualnosti.

Činjenica da polje koje konstituiše Teslin specijalni kalem (Dr.H.Oldfield: “ This coil definitely create a standing wave, possibly scalar in nature …”), opstaje desetinama minuta nakon isključenja napajanja ukazuje na njegovu specifičnost i ogromnu strukturnu različitost u odnosu na „skalarna polja“ i stojeće talase formirane destruktivno/ afirmativnom (respektivno) interferencijom klasičnih („Hercijanskih“) EM talasa.

Prema svim mojim teorijskim i praktičnim istraživanjima, spoznaje drevnih civilizacija, višestruko su premašivale naša današnja znanja – barem u nekim aspektima. Nikola Tesla je bio jedan od prvih naučnika ove civilizacije koji se tim znanjima ozbiljno približio. Uočivši njihovu ogromnu vrednost i značaj, ali isto tako i mogućnost zloupotrebe – odložio je njihovu primenu za neka bolja, buduća vremena.

Saglasnost, sklad i puna analogija između aksiomatskih principa Sankhye sa svim eksperimentalno verifikovanim parametrima savremene fizike, očekujućim vrednostima Modela KGE i – posebno – kosmogonijom Nikole Tesle, veoma su pouzdani argumenti koji ukazuju na zaista realnu mogućnost ostvarenja svih ideja Nikole Tesle, uključujući čak i onih najkontroverznijih !

Hoće li do njihovog ostvarenja doći ili ne – po meni – dileme nema.

SVE Tesline ideje biće realizovane – ali tek kada civilizacija dostigne dovoljno visok nivo svesnosti koji će takve manifestacije učiniti mogućim.

U svakom slučaju, sasvim je izvesno da će Tesline tehnologije biti osnov svih tehnologija 21. veka i Novog Doba.

U Beogradu, 03.04.2015.g.

Goran Marjanović, dipl.inž.

VAŽNA NAPOMENA: Ceo tekst članka sa svim ilustracijama koje nisu prikazane u ovom tekstu možete preuzeti kao free pdf file sa sledećeg linka:  Nikola Tesla – Prometej Novog Doba – dipl ing Goran Marjanović