Ivo Andrić o ljubavi i ženi – citati Ive Andrića

Nobelovac Ivo Andrić rodjen je davne 1892. godine u Dolcu, kod Travnika. Imao je dve ljubavi- književnost i Milicu – “ženu koje više nema“. Sačuvana su pisma koja je slao Milici, dok je ona jos uvek bila udata. Pisma joj je slao sve do njene smrti i potpisivao ih sa “Mandarin“.

Milica Babić Jovanović bila je udata za čoveka koji je nakon službe u Berlinu mobilisan i poslat u nemačko zarobljeništvo. Nakon tog događaja, susreti dvoje ljubavniki odvijaju se u Prizrenskoj ulici u Beogradu. Na prvom spratu zgrade u Prizrenskoj ulici, na balkonu, sedeo je Ivo Andric sa sveskom u krilu i beležio svoje misli.

Ivo Andrić je Milici posvetio pripovetku “Jelena, žena koje nema“. Ivo Andrić se oženio Milicom septembra 1958. godine. Milica je tada bila udovica. Tog septembra 1958. godine, Ivo Andric je imao 66 godina. Andric je 66 godina čekao i voleo samo jednu ženu.

“Tako me u zamasima koji obeznanjuju nosi ta vasionska ljuljaška od jedne savršene sreće do druge, od Jeleninog i mog prisustva do nestanka i nas i svega sa nama u sreći opšteg postojanja.” – ove reči posvetio je svojoj voljenoj Milici.

Pred vama su neki od citata Ive Andrica na temu žene i ljubavi.

“Ljubav, kad je iskrena i duboka, lako prašta i zaboravlja“.

“Ono što je najljepše na iskrenoj i dubokoj ljubavi na kojoj je sve lijepo, to je da u odnosu prema onome koga volimo nijedna naša mana ne dolazi do izraza. Mnogo šta što je zlo u nama izčezava, a ono što je dobro ustostručuje se“.

“Žena stoji, kao kapija, na izlazu kao i na ulazu ovoga svijeta“.

“Ima žena koje su neugledne i opore na oči, kao seoski hlebac, ali kriju u sebi veliku i zdravu slast za onoga ko se ne da zbuniti spoljašnjošću nego gleda i oseća dublje i stvarnije“.