OPEL – istorija autogiganta – III deo
U prethodna dva teksta pratili smo istoriju čuvenog Opela, kroz burne godine osnivanja kompanije, periode dva velika svetska rata, velike uspehe i iznenadne padove koji su završili bukvalnim uništenjem cele fabrike i njenom ponovnom izgradnjom.
U trećem, poslednjem delu, pričaćemo vam o godinama nakon Drugog svetskog rata i svemu onome što je dovelo do onog Opela kakav i danas poznajemo. Videćemo i kako je Opel došao u Srbiju.
1948. godine, kompanija se vraća u vlasništvo „Dženeral Motorsa“ što dovodi do potpune izgradnje i opremanja fabrike i do sjajnog rezultata od 100.000 proizvedenih automobila u 1950. Već 1956. godine, Kompanija poseduje 286.000 kvadratnih metara proizvodnog pogona i traku za proizvodnju dužine 28 kilometara. Optimistične pedesete, dovele su do pojave velikog broja modela od kojih je ubedljivo najveću popularnost i prodaju imao model „Olympia Rekord“ iz 1953. prvi put predstavljen na Međunarodnom sajmu automobila u Frankfurtu.
Ovaj automobil je poznat i po tome što se proizvodio i u karavan verziji. Do 1957. godine, „Opel“ je proizveo 558.452 modela ovog karavana. Iste godine, predstavljen je i model „Olympia Rekord P1“ koji je za samo tri godine prodat u 850.000 primeraka.
Ogromna popularnost „Opela“ nije zaobišla ni Jugoslaviju. „Opel“ na ulicama Beograda je bio sve češća slika, a razlog tome treba tražiti i u fabrici koju su „Opel“ i „Dženeral Motors“ imali u Kikindi. Saradnja AD Livnice „Kikinda“ sa „Opelom“ je počela 1969. godine. Livnica je isporučivala odlivke koji su u Nemačkoj obrađivani i ugrađivani u automobile marke Opel. Posle osam godina uspešne saradnje, 1977. godine su Livnica i GM zaključili ugovor o zajedničkom ulaganju sredstava za proizvodnju auto delova, na 15 godina u iznosu od 78,5 miliona američkih dolara. Tako je nastala „IDA – Industrija delova automobila“. Opel je slao u Kikindu sklopljene automobile sa oznakom „IDA“ na prednjoj maski i sa oznakom „J“ na zadnjoj maski.
Saradnja je trajala do 1992. godine i u tom periodu je proizvedeno je 38.700 primeraka Opelovih vozila i veliki broj rezervnih delova u vrednosti od oko 100 miliona nemačkih maraka. Modeli koji su se proizvodili u „IDA Opelu“ su: „Opel Omega“, „Opel Senator“, „Opel Askona“, „Opel Astra„, a jedno kratko vreme u prodaji pod oznakom IDA bila je i „Opel Vektra“. „Opel Senator“ se od redizajna 1983. godine, u Nemačkoj i dalje zvao isto, dok ga je IDA na tržištu Jugoslavije prodavala pod imenom „Kikinda“.
Ova veza ondašnje Jugoslavije i „Opela“ nije ništa iznenađujuće. Jugoslavija je imala saradnju i kooperantske fabrike velikih proizvođača u gotovo svim svojim republikama, a „Opel“ je kompanija koja je u periodu od šezdesetih do početka devedesetih imao ogromnu ekpsnaziju širom Evrope. Tako je recimo, 1963. godine otvorena fabrika u Engleskoj, 1967. u Antverpenu u Belgiji, 1982. godine u Saragosi u Španiji, 1986. u Beču i Cirihu. 1989. godine, Kompanija je otkupila 50% kompanije „SAAB“ što je dovelo do otvaranja nove fabrike u Turskoj.
Ono što je usledilo u devedesetim i u novom milenijumu svakako nije deo istorije već priča o velikom poslovnom rastu i sjajnom tržišnom proboju „Opelovih“ vozila koja danas osvajaju nove klase i pariraju najskupljim i najpoželjnijim proizvođačima automobila.