Poetsko veče Radomira Stojanovića u biblioteci „Vuk Karadžić“ na Zvezdari
Poezija Radomira Stojanovića zahteva širu i dublju književnu analizu jer su o njegovom poetskom stvaranju, do sada, rađene samo recenzije uglednih književnih kritičara.
Pesnik Radomir Stojanović dugo u sebi nosi pojedinačne pesme i knjige u kojima se nalazi mnogo toga blagorodnog i poetski hranjivog. Ono što njegova poezija otkriva osim miljkovićevskog pozivanja na progovorelu vatru i feniksovo oživljavanje pesnički proplamsalog pepela, obićenja neuklonjivog Ništa, razništenja kao pesničkog (ostvarivog?) ideala i poetičkog zadatka koji se postavlja pred sve prave, suštinske pesnike, jeste želja da se opeva priroda tako što će se omogućiti (pra)elementima da se pesnički oglase.
Oni to i čine na lirski superioran način i Radomir Stojanović nam se još jednom predstavio kao pravi, korenski pesnički bašlarovac srpske poezije. Ove reči recenzenta Stojanovićeve poezije, Dušana Stojkovića suština su doživljaja poetske večeri koju su u književnom klubu „ Mala ptica“, u Biblioteci „Vuk Karadžić“ ogranak „Moma Dimić“, na Zvezdari, organizovali Miroslav Kostić, predsedik, i Bogdana Kostić, sekretar književnog kluba. Ljubitelji poetske reči došli su u zavidnom broju da čuju poeziju Radomira Stojanovića koju je te večeri sam kazivao, i koja će još dugo tiho odjekivati u srcima i duši slušalaca i sjajnih organizatora koji su domaćinski dočekali svoje i Stojanovićeve goste.
Visoka simbolička stilizacija
Tri zbirke poezije Radomira Stojanovića „Drugačiji govor“, „Pohvala vatri „ i „Nebeska trpeza“, sve u izdanju prištinske „Panorame – Jedinstva“, kao najreprezentativniji deo njegovog pesničkog identiteta, predstavljene su publici koja je iskrenim i dubokim aplauzom nagrađivala svako Radomirovo kazivanje pesama. U ovim zbirkama nema izabranih pesama. Sve su izabrane jer nema boljih i slabijih. Radomir Stojanović svakoj pesmi posvećuje dovoljno pažnje, bez obzira na temu kojom se bavi. Voditeljka programa, Bogdana Kostić, čitala je delove recenzija značajnih recenzenata ovih knjiga među kojima su Dušan Stojković, dr Danica Andrejević i mr Milica Jeftimijević Lilić, Radomir Mićunović. Na promociji je istaknuta sazrela potreba da se o poetskom stvaralaštvu Radomira Stojanovića napiše jedna obimnija književna analiza jer do sada takva nije rađena. Postoje samo recenzije uglednih književnih kritičara.
–Zbirka pesama „Drugačiji govor“, kaže dr Danica Andrejević, sadrži šezdeset četiri pesme podeljene u pet ciklusa naslovljenih „Polje“, „Dom“, „San stabla“ „Pređa“ i „Svijeća“. Već samim naslovima krugova pesama, autor tematski, motivski i idejno obnavlja svoja lirsko-estetička i simbolička čvorišta suvereno objavljena prethodnim zbirkama pesama, posebno „Kazivanjem Grigorija Strašnog“. Oko ovih osnovnih simbola, kao oko Pijemonta jate se smišljeni i kondenzovani stihovi Radomira Stojanovića kojim pisac potvrđuje svoj model mišljenja.
Pouzdan čuvar identiteta
Pesnik Radomir Stojanović
Radomir Stojanović spada u vrh poezije koja se decenijama stvarala na Kosovu i Metohiji, gde je proveo veći deo života i odakle je morao da ode 1999. godine. I posle odlaska on duhovno i dalje pripada Kosovu i Metohiji, i otuda crpi stvaralačke podsticaje. U zbirci „Drugačiji govor“, objavljenoj 2004. godine, koja je proglašena knjigom godine i donela mu uglednu nagradu „Milan Rakić“ on je opisao neposredna tragična događanja koja su prethodila izgonu. Poezija se u ovoj zbirci označava drugačijim govorom, jezikom mira i razuma, nasuprot jezika mržnje i govora oružja koji su počinili velika zla. A zbirka „Pohvala vatri“ je, ističe pesnikinja i književni kritičar mr Milica Jeftimijević Lilić, knjiga visoke simboličke stilizacije životne građe, koja pokazuje kako se energija duha prevodi u logos, kako se između subjekta i objekta uspostavlja stvaralačka komunikacija.
Radomir Stojanović, pesnik je koji praelementima zemljom, vatrom, vodom i vazduhom, čuva identitet od preinačivanja i nestajanja. U jednoj, ne tako često kazivanoj, kratkoj, pesmi, „Ogrnut trajanjem“ iz zbirke „Nebeska trpeza“ čuva i rodni kraj, iako mu ne pominje ime, i kaže: /Zavičaj se ogrnuo žuborom/ njega je nebeska ptica snela/ tako se traje nad ponorom/ tako se rađa iz pepela/. On je, na poetskoj večeri kazivao i pesme napisane majci, tragično stradalom ocu, sinu, kćeri, supruzi… svojoj porodici koja je u njegovom poetskom stvaranju zauzima najtopliji kutak čime je zadivila publiku na Zvezdari. Bila je to i svojevrsna „oda porodici“ kojoj je u ovovremenom evropskom društvu potrebna neprekidna promocija jer se sve više nameću nekakvi rogobatni oblici „zajednica“ ljudi. Iz tog malog ciklusa pojedinačnih pesama posvećenim majci, ocu, kćeri, sinu i supruzi su i Stojanovićeve pesme: „Ispraćaj“, „Viši predeli“, „Zeleno disanje“, „Koža zemlje“, „Šapat bilja“.
Radomir Stojanović je publiku prijatno iznenadio i novim pesmama koje tek treba da se pojave u vidu zbirke. To su pesme: „Komska nesanica“, „Ako odem“, „Zavičajna pesma“, „Pređa“…
Autor: Slavica Đukić