NIJE PRVI PUT
Velika Britanija na nedavnom referendumu odlučila je da svojevoljno napusti Evropsku uniju. Iako bi njeno istupanje iz EU bilo prvi put da neka država odlazi iz ove zajednice zemalja, EU je u prošlosti, na ovaj ili onaj način već gubila teritoriju, pa je sve češća konstatacija da se nešto slično kao sa Velikom Britanijom nikada do sada nije desilo, samo delimično tačna.
Naime, u prošlosti iz EU ili iz zajednica koje su joj prethodile, istupile su tri teritorije – Alžir, Grenland i ostrvo Sveti Bartolomej.
Možda danas deluje čudno, ali je Alžir nekada bio sastavni deo Evropske ekonomske zajednice (EEZ) stvorene 1957. godine. Ova afrička država je u to vreme zvanično još uvek bila kolonija Francuske, pa tako i deo ekonomske zajednice. Tek sa nezavisnošću 1962. godine Alžir je praktično napustio EEZ.
Još je neobičniji slučaj sa malenim vulkanskim ostrvom u Malim Antilima – Sveti Bartolomej. Ono je dugi niz godina imalo status zajednice francuskog departmana Gvadalupe i tako je pripadalo EU. Međutim, 2003. godine oko 9.000 stanovnika ove države se na referendumu izjasnilo za odvajanje od Gvadalupea i formiranje nezavisnog departmana.
Daljim zakonskim izmenama ovo ostrvce je praktično istisnuto iz EU. Prvo je Francuska 2007. godine Sveti Bartolomej proglasila prekomorskom zajednicom, a zatim 2012. godine i prekomorskom zemljom i teritorijom koja faktički više ne pripada Evropskoj uniji.
Nelogičnost povećava činjenica da stanovnici Svetog Bartolomeja imaju francusko državljanstvo tako da faktički jesu građani EU, kao i činjenica da je na ostrvu zvanična valuta i dalje evro.
Iako je „izlaskom“ Svetog Bartolomeja iz Evropske unije ova zajednica izgubila celih 25 kvadratnih kilometara teritorije 1985. godine dogodilo se mnogo veće „cepanje“. Evropsku uniju tada je napustio Grenland sa svojih 56.000 stanovnika i površinom od 2.166.086 kilometara kvadratna.
Najveće ostrvo na svetu je, kao deo Danske, postao članica Evropske zajednice 1973. godine, ali je Uniju napustio već 1985. Naime, u ovih 12 godina, evropski brodovi nemilice su lovili ribu u vodama Grenlanda, a na proteste vlasti u Nuuku niko se nije naročito obazirao.
Tada je prvo, 23. februara 1982. godine na Grenlandu organizovan referendum o pripadnosti EEZ. Sa 53% pobedili su pobornici istupanja. Otcepljenje je zvanično proglašeno 1. februara 1985. godine.
Ipak, pošto je reč o prekomorskoj teritoriji jedne od članica EU, Evropska unija ima određeni uticaj na ovom ostrvu, uglavnom na trgovinske olakšice za robu sa Grenlanda. Grenlandski građani su građani Evropske unije, ali nemaju pravo glasa na izborima Unije.
Izvor: Dnevno.rs
Priredio: Velibor Mihić, veb autor
Kako bilo hvala Englezima. Dok god ima ambicija da lobisti interesnih skupina nametnu građanima Europe jedinstvena pravila življenja, ja sam protiv te zajednice. Ne želim u Zagrebu živjeti kao u Njemačkoj ili Švicarskoj. Niti želim da o mom životu odlučuju stranci. A šta se dešava kada „dotepenci“ visokim prirodnim prirastom nadjačaju broj domicilnog stanovništva vidjeli smo na primjeru Srbije koja je ostala bez Kosova, a radi čega sam i protiv nasilnih i isprovociranih migracija kakve smo imali proteklu godinu prilike gledati (izbjeglice sa smartphonima). I zato, ne hvala takva zajednica me ne zanima. A zagovornicima plemenite ideje promicanja slobode tržišta rada, robe, novca i migracija stanovništva poručujem da to onda treba vrijediti za sve na svijetu (Kubu, Rusiju, Kinu, Sjevernu Koreju,…..), bez obzira na politički sistem i tip ekonomije. Čemu blokovi? Tek tada bi možda bilo pravednijeg društva, ovako čini mi se da se svijet gura u novi svjetski rat. Običan mali čovjek, opet neće odlučivati o svojoj sudbini. Možda Englezi hoće i zato im čestitam.