TEATARSKI POČECI
Iako je Srpsko narodno pozorište u Novom Sadu najstarije osnovani teatar na ovim prostorima, ipak su beogradska pozorišta dala najsjajnija glumačka imena koje naša pozorišna istorija pamti.
Istorija teatra seže u pradavna vremena, a umetnost se oduvek umiljkivala čoveku i bila uz njega. Još se antičke satire i tragedije uračunavaju u zvanične početke pozorišta, iako je čovek oduvek želeo da oponaša ono što vidi u prirodi, a potom i u svojoj okolini, nazovimo društvu koje se ipak kao takvo još uvek nije formiralo.
Pozorište u Srbiji takođe ima dugu tradiciju, kako u smislu trupa koje su igrale po improvizovanim binama, tako i u pogledu zgrada i institucija koje su u Srba oformljene relativno brzo nakon oslobođenja od Otomanskog carstva. Oni severnije, od Beograda, imali su nešto bržu razvojnu trasu, pa i ne čudi što je prvo srpsko pozorište i nastalo u Novom Sadu.
Srpko narodno pozorište je najstariji teatar, a osnovan je 1861. godine u Novom Sadu. U okviru njega nalaze se i jedinice Opere i Baleta, kao i scene Jovan Đorđević i Pera Dobrinović. Beograd od svih gradova ima najviše pozorišta. Pa hajmo i po koju reč o njima!
Ukoliko ste u prestonici, možete iznajmiti apartmane u Beogradu na dan i provesti dvodnevnu kulturnu avanturu. Apartmani u Beogradu su povoljni pa dobro isplanirajte koje ćete pozorište obići i koju predstavu pogledati.
Narodno pozorište
Zgrada ovog pozorišta nalazi se u samom centru glavnog grada na Trgu republike, na uglu Vasine i Francuske ulice. Osnovano je svega nekoliko godina nakon onog u Novom Sadu. 1868. je počelo sa radom, a u sadašnju zgradu uselilo se 1869. Opera, Balet i Drama su deo ovog pozorišta a odigravaju se na sceni “Raša Plaović”. Kao jedno od najznačajnijih pozorišta obiluje kvalitetnim repertoarom o kom se možete informisati i na sajtu, ali i na pamfletima koje redovno štampaju.
Mlađi brat
Jugoslovensko dramsko pozorište,čuveni JDP je institucija koja je osnovana neposredno nakon završetka Drugog svetskog rata. Naime, pozorište je osnovano 1947. godine i funkcija mu je bila da okupi glumce iz Zagreba i Novog Sada.
JDP je pozorište koje je pozicionirano na izvanrednom beogradskom mestu, nedaleko od Beograđanke, uz park Manjež i Cvetni trg, pa čitav krajolik predstavlja nešto šire urbano jezgro Beograda.
Sličnim stazama
Premda mnogi osporavaju period posle Drugog svetskog rata kao vreme koje je cenzurisalo dela, ne može se reći da kultura nije bila u procvatu. Tome u prilog ide činjenica da je već 2 godine nakon JDP-a osnovano i Pozorište na Terazijama, a osnivač je bila Skupština grada Beograda. Ovo pozorište bilo je posebno po tome što je negovalo Humorističko pozorište. U periodu od 1955. do 1959. godine zvalo se “Beogradska kamelija”. Spajanjem sa Beogradskim dramskim pozorištem dobilo je ime “Savremeno pozorište”, a 1972. ime “Beogradsko pozorište”. Kada je nakon skoro trideset godina postalo samostalno, pozorište na Terazijama je baš i dobilo to ime – “Pozorište na Terazijama. Zanimljivo je da je ovo pozorište nebrojeno puta menjalo ime, pa se svojevremeno zvalo i “Vuk Karadžić”.
“Alternativna pozorišta”
Osim institucija kakve su pomenuta pozorišta, među kojima su još i “Atelje 212”, “Knjaževsko srpski teatar”, “Narodno pozorište” u Nišu, mnogo je i onih privatnih pozorišta i alternativnih scena kao što su: “Bitef teatar”, “Madlenijanum”, “Scena off teatar” u Nišu, “Zvezdara teatar” itd.
Koliko je tačno pozorišta u Srbiji, više se ni ne može utvrditi, jer se mnogo pozorišnih trupa deklarišu kao umetnička trupa koja dela na svom području. No ipak, iz svakog se alternativnog pozorišta, s vremena na vreme, izrodi poneka dobra predstava vredna pažnje koja osvaja srca i maštu gledalaca, ali i nagrade na festivalima koji boduju ovakav tip pozorišne umetnosti. Na kraju krajeva, vraćanje umetnosti apsurda, vrlo često poentira i bliže i bolje u odnosu na neprofesionalna oponašanja klasičnog pozorišta.