OSUDA OD BOGA
Anatema zapravo preuzima jevrejsku reč „herem“, koja ukazuje na predmet ili ličnost nad kojima se priziva i sadrži prokletstvo Božije u slučaju kad zakletva ili obećanje nije ispunjeno.
Anatema, anatemisanje, anatematizmi. To je čin krajnje strogosti, upotrebljavan u drevnosti od crkvene vlasti za one koji propovedahu jeres protiv učenja ili morala, njihovim isključivanjem iz zajednice i osudom tog njihovog pogrešnog učenja.
Izraz: “Neka bude anatema” javlja se na kraju izloženja pravoslavnog učenja od strane vaseljenskih sabora, u smislu da će onaj koji ne ispoveda ovakvo učenje biti podvrgnut osudi Crkve.
Anatema zapravo preuzima jevrejsku reč „herem“, koja ukazuje na predmet ili ličnost nad kojima se priziva i sadrži prokletstvo Božije u slučaju kad zakletva ili obećanje nije ispunjeno.
Budući da niko ne mogaše ispuniti starozavetni zakon, svi behu pod prokletstvom zakona.
Međutim, Hristos nas je iskupio od kletve zakonske, postavši za nas kletva; jer je pisano: “proklet svaki koji visi na drvetu” (Gal. 3,13).
Ovaj pojam upotrebljava Sveti apostol Pavle kao suprotan blagoslovu i kao dokaz da je spreman da preuzme na sebe osudu koja pritiskaše njegovu braću po telu, da ih iz ljubavi vidi obraćene: “Jer bih želeo da ja sam budem (anatema) odlučen od Hrista za braću svoju, srodnike moje po tijelu” (Rm. 9,3).
Načelno, Crkva ima vlast da sudi i osuđuje jeresi, opominjući, savetujući, pa čak i opraštajući onima koji se izlažu ovakvom rasuđivanju.
U vezi sa Nestorijevom jeresi poznati su 12 anatematizama protiv Nestorija, sadržanih u trećem pismu Svetog Kirila Aleksandrijskog, pročitanog na Efeskom saboru 431. godine (Treći vaseljenski sabor).