PROKLETSTVO POEZIJE

Noć što proždiraše stid, strasti što se vrtlože.
Vrtoglavica uz zid, kad naivno poželiš
sred crnog okeana trg gde rado dolaziš –
ulicu s kestenom i ukras od riblje kože.

Devojke neudate adresa nepoznatih,
ptice plamenih boja ko dah te iluzije,
u nekoj dimenziji čar imaginacije –
postati nevidljiva uz mantru opčinjenih.

Otisci zuba kroz noć nežnih dželata tvojih,
prokletstvo poezije u odjeku kajanja,
promašeni kanoni pri kraju putovanja.

Okružena aurom da sutra ne postoji –
nastup nečistih sila, prilazi zatvoreni –
akrostih njene tajne tkan je u uspomeni.