MOĆNI VOĆNI PLOD
Osim što je bogat izvor antioksidanata, japanska mušmula u stanju je da spreči aktivnost enzima odgovornog za varenje skroba i koristan je u lečenju dijabetesa.
Eriobotria japonica, poznata i pod nazivom japanska mušmula, zimzeleni je grm koji pripada porodici ruža. Široko se gaji u Kini i Japanu zbog jestivog ploda i semena, kao i zbog medicinske upotrebe njenih različitih delova.
U tradicionalnoj kineskoj medicini japanska mušmula se koristi za uklanjanje temperature u stomaku, lečenje kašlja, neutralisanje sekreta, ublažavanje mučnine i povraćanja. Takođe su čest sastojak tradicionalnih formula za akne zbog njihove sposobnosti da očiste kožu.
U nedavnoj studiji objavljenoj u časopisu „International Journal of Green Pharmacy“, istraživači iz Indije istražili su i druga lekovita svojstva lišća ovog voća. Otkrili su da, osim što su bogat izvor antioksidanata, listovi japanske mušmule mogu i da inhibiraju aktivnost alfa amilaze, enzima odgovornog za varenje skroba na manje molekule.
Jedan od molekula proizvedenih u ovom procesu je maltoza, koja se dalje može rastaviti na dva molekula glukoze. Zbog uloge amilaze u povećanju nivoa glukoze u krvi nakon obroka, inhibitori ovog enzima koriste se za lečenje dijabetesa.
Listovi pokazuju snažnu antidijabetičku aktivnost
Uprkos popularnosti ove biljke kao tradicionalnog leka, nije urađeno mnogo studija koje potvrđuju sve njene kvalitete. Istraživači veruju da različiti faktori kao što su lokacija, klima, uzgoj i način sakupljanja mogu uticati na kvalitet i efikasnost japanske mušmule i proizvoda od nje, posebno onih koji se koriste u medicinske svrhe.
Da bi se pozabavili tim problemom, istraživači su odlučili da analiziraju fitohemijska svojstva lišća japanske mušmule i procene njihove antioksidativne i antidijabetičke aktivnosti. Kvalitativnom analizom lišća ove voćke otkriveno je da sadrži tanine, flavonoide, kumarine, steroidne glikozide, alkaloide, kinone, saponine i redukujuće šećere. Ekstrakt dobijen iz lišća pokazao je gotovo identičan fitohemijski profil.
Da bi procenili antioksidativni i antidijabetički potencijal ovog ekstrakta, istraživači su koristili test uklanjanja slobodnih radikala i test inhibicije a-amilaze. Otkrili su da ekstrakt japanske mušmule ima nešto nižu polovinu maksimalne inhibitorne koncentracije (IC50) od askorbinske kiseline (vitamin C), za koju je poznato da je vrlo moćan antioksidans.
IC50 je mera efikasnosti određene supstance u inhibiranju određene biološke ili biohemijske funkcije – u ovom slučaju štetne oksidacije izazvane slobodnim radikalima. Niža vrednost IC50 zabeležena kod ekstrakta japanske mušmule sugeriše da ima visok antioksidativni kapacitet, veći od askorbinske kiseline, čak i pri niskim koncentracijama.
U pogledu antidijabetičke aktivnosti, istraživači su primetili sličan trend. Otkrili su da je IC50 ekstrakta japanske mušmule niži od IC50 akarboze, standarda sa kojim je upoređivan. Ovo ukazuje na to da ekstrakt može inhibirati aktivnost alfa amilaze bolje od akarboze, inače antidijabetičkog leka koji se koristi za lečenje dijabetesa tipa 2.
Na osnovu ovih nalaza, istraživači su zaključili da su listovi japanske mušmule perspektivni prirodni lek za dijabetes.
Ostale medicinske namene japanske mušmule
Prema studijama, lišće ove biljke ima nekoliko korisnih svojstava, uključujući analgetička, antibakterijska, antiemetička, antitusivna, antivirusna, diuretička i iskašljavajuća svojstva. U narodnoj medicini listovi se koriste ili sveži ili sušeni.
Cvetovi i plodovi japanske mušmule mogu se koristiti kao ekspektoransi (lekovi koji služe za ubrzanje uklanjanja bronhijalne sluzi iz disajnih puteva). Plod japanske mušmule je pomalo opor i može se koristiti kao prirodni sedativ.
Japanska mušmula je, dakle, korisna biljka koja nudi obilje lekovitih blagodati, naročito kao alternativni način lečenja dijabetesa.