DEVETOG DANA
Devetog dana
Devete neke godine
Tačno u devet sati
i devet minuta
u nekom gradu Devetku
u naselju Devetkoviću
porodica Devetković
slavila je rođendan sinu Desimiru
Desimir je pozvao njih devetoro
pet dečaka i četri devojčice
strine, tetke, bake, deke
na rođendan su doneli
igračke razne
automobile, kamione,
puške i pištolje
računar i harmoniku
Neki tamo deleki rođak
siromašak čak iz devetog kolena
ne done ništa
do žgružvanog nežnog malog zečića Miku
Dok su se stariji jeli, veseli, pili i pevali,
na decu su zaboravili.
A, deca, ko deca….
Zaboraviše sva čuda tehnike
postade im radost mali sivi zečić
čupali su ga, mazili
nosili, vukli, čupali i razvlačili
Sve dok jednog trena
iz kuće ne krenu
siromašak čak iz devetog kolena
i nestade malog sivog zečića
A, deca, ko deca….
Nasta graja, plač i karambol:
“Gde je nestao zeka?“
Svuda ga gosti tražiše
Sve dok neko ne začu lavež pasa
Strašno režanje, zavijanje
oko žive ograde
zečić je od straha drhtao
nežna, žgružvana pufnica
Tada, deca, ko deca….
Shvatiše da je ljubav najvažnija!
Sve to beše u naselju Devetkoviću.