MESTO SJEDINJENJA S BOGOM
Crkva nije samo zbir svetih tajni i čudesa. Ona je i zgrada u kojoj se građani budućeg Carstva sabiraju da blagodare Bogu.
Reč Crkva označava zajednicu, skup vernih ljudi sabranih u ime Božije na Svetoj Liturgiji.
Samo kad vole jedni druge ljudi se približavaju Bogu i postaju mu slični, jer je Bog ljubav i od Njega potiče svaka ljubav u svetu. Kroz ljubav se sjedinjujemo sa Bogom. A Bog je oduvek toliko voleo ljude da je, kad je za to došlo vreme, poslao svog Sina da se rodi u čovečijem telu, kao Bogočovek Isus Hristos, savršeni Bog i savršeni čovek, Spasitelj sveta. Preko Bogočoveka svi ljudi su dobili mogućnost da se sjedine s Bogom i da večno žive u ljubavi.
Crkva je mesto na kojem se najpotpunije i najlakše sjedinjujemo sa Bogom. Bogočovek Isus Hristos proživeo je ovde na zemlji jedan ljudski život, a posle svoje smrti, vaskrsenja i vaznesenja, ostavio nam je Crkvu kao mesto gde ga možemo naći. Nalazimo ga zajedno sa mnogima koji žele isto što i mi, a to je da se sjedine sa Bogom u Svetoj tajni Pričešća.
Preko čoveka i čitav svet ulazi u Crkvu i sjedinjuje se sa Bogom. Seti se samo da je Bog i stvorio svet i darovao ga prvom čoveku – Adamu, da bi ga on, s ljubavlju, zauvek čuvao u zajednici sa Bogom. Adam je, kao što znamo, sagrešio i izneverio ovaj zadatak, tako da je svet, odvojivši se od Boga, postao smrtan. Spasitelj je, rodivši se kao Bog u telu, umro i ustao iz mrtvih, odnosno, vaskrsao, pobedio smrt i ljudima darovao večni život. Čovek je ponovo dobio mogućnost da dobru Božiju tvorevinu, voleći je, prinese Tvorcu na dar i tako joj vrati izgubljeni smisao.
Prvobitni svet – raj, u kojem su živeli praroditelji Adam i Eva, zapravo je i stvoren kao Crkva. U njemu su čovek, priroda i Bog živeli zajedno. Na kraju vremena svet će, kako je zapisano u Novom Zavetu, ponovo postati Crkva. Tada će Carstvo Nebesko obuhvatiti čitav svet – Zemlju i celu vaseljenu. Dok do toga ne dođe Crkva ostaje nebo na zemlji.
Crkva nije samo zbir svetih tajni i čudesa. Ona je i zgrada u kojoj se građani budućeg Carstva sabiraju da blagodare Bogu. Kao zgrada, crkva se zove hram. Ulaz u hram je obavezno na zapadu, a ceo hram usmeren je ka istoku. Hristos, Sunce Pravde, sa istoka će nam ponovo doći na kraju vremena. Pravoslavna Crkva često umesto krova, ili jednog dela krova, ima prepoznatljivu poluloptu – kupolu. Nekad ih može biti i više, a najčešće ih je pet. Kupola predstavlja nebo – carstvo Božije.
I naravno, crkva ne bi bila crkva kad se na kupoli ne bi isticao krst – grb budućeg Carstva.