ZAPALJENSKI ARTRITIS
Studija je pokazala da ugljeni hidrati sprečavaju giht, dok slobodni šećeri imaju suprotan uticaj na pojavu i razvoj ovog oboljenja.
U nedavnoj studiji objavljenoj u listu Nutrients, istraživači su procenili odnos između ukupnog unosa ugljenih hidrata i rizika od gihta. Takođe su istraživali uticaj interakcija između potrošnje ugljenih hidrata i genomske ranjivosti i istraživali posredničke biomarkere.
Giht je inflamatorni artritis koji se karakteriše povišenom mokraćnom kiselinom u serumu, zasićenošću urata i taloženjem kristala mononatrijum urata u zglobovima. Povezuje se sa hroničnim bolestima kao što su kardiovaskularne bolesti, venska tromboembolija i metabolički sindrom. Ishrana je ključni faktor u nastanku gihta.
Programi za smanjenje telesne težine sa niskim sadržajem ugljenih hidrata mogu smanjiti nivoe urata, iako je odnos između unosa ugljenih hidrata i rizika od gihta neizvestan. Istraživanja sugerišu da određene vrste ugljenih hidrata, kao što su fruktoza, voćni sokovi i pića zaslađena šećerom, povećavaju rizik od gihta. Uloga hrane i genetske varijable u riziku od gihta je nedovoljno proučena. Prospektivne studije ukazuju na značajan uticaj aditivnih interakcija između loših navika u ishrani i genetske podložnosti riziku od gihta.
O studiji
U ovoj studiji, istraživači su istraživali uticaje količine, vrste i izvora ugljenih hidrata u kombinaciji sa individualnom genetskom ranjivošću na rizik od razvoja gihta. Takođe su istraživali biomarkere u urinu i serumu koji posreduju u vezi između unosa ugljenih hidrata i rizika od ove bolesti.
Studija je uključila 187.387 učesnika iz Ujedinjenog Kraljevstva starosti od 40 do 69 godina koji su završili jednu ili više procena ishrane. Kriterijumi isključenja bili su pojedinci sa gihtom ili genetskim srodstvom i oni bez adekvatnih podataka o kovarijatima, procenama ishrane i biomarkerima. Obučeni stručnjaci su merili težinu i visinu i prikupljali uzorke seruma i urina od 2006. do 2010. godine. Digitalni upitnici koji su sami prijavili davali su podatke o sociodemografskim karakteristikama i životnim navikama.
Analizirani tipovi ugljenih hidrata su uključivali skrob, vlakna i ukupne šećere, podeljene na slobodne i neslobodne (ili dodate) vrste šećera.
Istraživači su utvrdili giht korišćenjem kodova Međunarodne klasifikacije bolesti, devete revizije (ICD-9) i ICD-10. Oni su genotipizirali učesnike i izračunali genetske rezultate rizika za giht koristeći 33 lokusa genetske osjetljivosti sa statističkim značajem za celi genom. Oni su procenili zajedničke efekte unosa ugljenih hidrata i genetske osetljivosti na rizik od gihta.
Kovarijate studije uključivale su pol, starost, etničku pripadnost, fizičku aktivnost, indeks telesne mase (BMI), obrazovanje, prihod, pušački status i unos alkohola. U analizama osetljivosti, istraživači su isključili pojedince sa ekstremnim unosom kalorija, one kojima je dijagnostikovan giht pre konačne 24-časovne procene ishrane ili u roku od dve godine nakon praćenja, i one koji su završili procenu jedne dijete.
Ograničili su analizu na pojedince koji se hrane redovnom ishranom, prilagođavaju se dijabetesu, hipertenziji i kardiovaskularnim bolestima i koriste diuretike, antihiperlipidemijske, antidijabetičke i antihipertenzivne lekove.
Rezultati
U poređenju sa pojedincima sa najnižom potrošnjom ugljenih hidrata, oni sa najvećim unosom su uglavnom bili fizički aktivni nealkoholičari sa većim unosom kalorija i nižim prihodima. Tim je otkrio jake korelacije između ukupnih ugljenih hidrata, šećera i skroba. Tokom 12 godina praćenja, 2.548 učesnika razvilo je giht.
Ukupna potrošnja ugljenih hidrata bila je povezana sa smanjenim rizikom od gihta, kao i nedodati šećeri, ukupni šećeri, vlakna, ukupni skrob, rafinisani skrob i skrob od celog zrna. Nasuprot tome, slobodni šećeri povećavaju rizik od gihta. Analize osetljivosti dale su slične rezultate. Nivoi urata u serumu značajno su posredovali u povezanosti između unosa ugljenih hidrata i rizika od gihta.
Pojedinci sa niskim rizikom za giht i većim unosom ukupnih šećera, ukupnih ugljenih hidrata, vlakana, skroba i dodatog šećera imali su najmanju verovatnoću da će razviti giht. Nasuprot tome, pojedinci sa visokim unosom šećera u kombinaciji sa visokim rizikom pokazali su i maksimalan mogući rizik. Ukupna potrošnja ugljenih hidrata i visok rizik za giht pokazali su interakcije aditiva negativnog tipa, kao i ukupna potrošnja skroba i umereni do visoki rizik za giht. Nivoi urata u serumu značajno su posredovali u vezi između konzumiranja ugljenih hidrata i rizika od gihta.
Zaključak
Studija je pokazala da ugljeni hidrati sprečavaju giht, dok slobodni šećeri imaju suprotan uticaj. Da bi se smanjio rizik od gihta, pojedinci bi trebalo da konzumiraju obroke sa visokim sadržajem korisnih ugljenih hidrata i malo dodatog šećera. Trebalo bi koristiti stratifikovane mere upravljanja, posebno za osobe sa visokom genetskom osetljivošću.
Sveobuhvatan pristup koji uključuje povećanu potrošnju ugljenih hidrata, potrošnju biljne hrane i održavanje zdravih stilova života, kao što su skromna upotreba alkohola, zabrana pušenja i redovne fizičke vežbe, mogao bi pomoći u smanjenju tereta gihta za opštu populaciju.