SOBA U KOJOJ ŽIVE KNjIGE
Inspirativno okruženje, koje su činile knjige poređane na policama, razvrstane po sklonostima njihove vlasnice, davalo je posebnu notu prostoru u koji je primala samo odabrane prijatelje.
Stari je sat sa plavim kazaljkama i ugraviranim inicijalima nekog pretka smešten kraj najdražih knjiga njenog pokojnog oca, otkucao pet puta kada je domaćica ušla u sobu i drhtavim staračkim rukama prinela i smestila srebrni poslužavnik sa priborom za čaj na sto. Udobno zavaljen u fotelju prosedi gospodin, sa uredno štucovanim brkovima, koji je do tog trenutka pažljivo čitao knjigu, podiže glavu i reče:
– U knjigama žive životi, žive mrtvi ljudi, u njima je sveobuhvatnost nedostignutog i nerazjašnjenog, na kraju nedostiživog i nerazjašnjivog. U knjigama je potpuna tišina koja i lagano spuštanje poslužavnika na sto doživljava kao ubod u srce.
– Poslužite se – reče vlasnica knjiga tihim glasom, da ne uznemiri živote i smrti junaka i da ih ne probudi i uvede u sadašnjost koju nikada nisu slutili, dakle, u ponovnu smrt.
Biljana Simić
Izvor: Hilandar –Najlepša ostvarenja sa XII konkursa za najkraću kratku priču (priredio Djordje Otašević)