Веселинка Стојковић
Кьд порáснеш, друге те рабóте чекав
Мајка ми викаше: „Синко, све је до време. Учи школу, сьг се учи. Кьд порáснеш, друге те рабóте чекав“. А ја игрáње, па игрáње. „Ако, играј се“, викаше, „и треба да се играш, али помáлко, и учи. Ће ти треба школа. Не се знаје каквó време иде“. А ја, азгьн, несам слушáја. Кам да ми се мајчица врне, све би гу слушáја. Затóј ви, деца, сьг зборим. Слушајте, и учите, и играјте се. Оставите тија телевизори и компјутери и телефони. Има време и за њи.
Надежда Петровић, Гуслар (1906)