BLAGO OKO SARAJEVA
Pećina Megara se nalazi na visini od 1.290 metara, a veliku pažnju javnosti celog Austro-Ugarskog carstva dobila je kada su u njoj pronađeni ostaci pećinskog medveda.
Najpoznatija sarajevska planina je, bez sumnje, Bjelašnica. Njena popularnost i otkrivenost se pojačala u vreme Olimpijade 1984. godine, a kako i ne bi kada su se tu odvijala takmičenja u svim muškim skijaškim disciplinama.
– Zbog svoje visine, s najvećim vrhom od 2.064 metra, ova planina vidljiva je sa sarajevskih prozora. Ime je dobila po snegu koji se zadržava sve do maja, a i kada se sneg otopi, vide se bele stene – govori Mufid Garibija, sarajevski arhitekta i dobar poznavalac istorije grada.
Drugi put
Pored ovoga, Bjelašnica ima još dva poznata vrha. Jedan je nazvan Hranisava, a drugi je poznat po imenu Krvavac.
Svojevremeno je ova planina bila izazov planinarima, koji bi u Pazarić stizali vozom, a onda polako išli prema planinarskim domovima. Prelepa sela planine Bjelašnice nalaze se na drugoj strani, a imena su dobila po lepim pričama koje prenose njihovi stanovnici.
Iz Pazarića, koji je ime dobio po pazaru koji se odvijao na tom prostoru, utabanim stazama krene se ka Šavnicima, Podgradini, Stanarima i Sitniku pa sve do opservatorija.
– No, od Stanara ima i drugi put, koji vodi ka planinarskoj kući Hranisavi, koja se nalazi na vrhu od 1.968 metara nadmorske visine. Taj prelepi pogled i velika divljina bili su poseban izazov, a vrh se osvajao čak i zimi. Domari su tu boravili i po nekoliko meseci. Ispod doma se nalazila i voda pa je život bio normalniji, osim zimi, kada se sneg morao topiti za piće – pojašnjava Garibija.
Hranisava nije poznata samo po tome. Na oborinama Hranisave ima i planinarsko izletište Lanište, odakle se stazom može doći do jedne od najinteresantnijih pećina u Bosni i Hercegovini, do takozvane Megare.
– Ova pećina ima još dva naziva. Jedan je Kuvija, što je skraćenica od reči Kukuvija, što govori da je na ovom prostoru, na ulazu u špilju, bilo stanište jedne od vrsta sova. Planinari i stanovnici zovu je i Mijatovom pećinom. Prema predajama, tu se u prvoj polovini 17. veka povremeno krio i hajduk Mijat Tomić – navodi Garibija.
Prva fotografija
Naziv Megara dolazi od turske reči za pećinu. Bila je toliko interesantna da ju je u doba Austro-Ugara 1897. godine posetio čuveni nemački biolog Karl Vilhelm Verhoef. Pećina se nalazi na visini od 1.290 metara, a veliku pažnju javnosti celog Austro-Ugarskog carstva dobila je kada su u njoj pronađeni ostaci pećinskog medveda.
Bilo je to prvo takvo otkriće na Balkanu i povod da ovde nastanu jedne od prvih ikada snimljenih fotografija unutrašnjosti neke pećine.
Trebalo biti muško skijanje tokom Olimpijade
Sama pećina duga je više od 200 metara i u unutrašnjosti se nalaze dve velike dvorane, dužine i do 60 metara.
U pećinu se može doći i preko Tarčina, što je mnogo lakše. Planinari su, ipak, uvek preferirali izazovniji put preko Hranisave.
Lepo je znati da je delegacija Olimpijskog komiteta s Arturom Takačom, u to vreme ličnim savetnikom Huana Antonija Samarana, htela uključiti ove prostore u olimpijski projekt muškog skijanja, piše Avaz.
S obzirom na to da je i taj predlog postojao prema planovima naše Olimpijade, zbog velikih teškoća je premešten na severnu stranu Bjelašnice, gde se staze i danas nalaze. Tako Opština Hadžići, zajedno sa Pazarićem i Tarčinom, nije dobila prostor za Olimpijadu.
Dolazio i Džemal Bijedić
Nekadašnji domar planinarske kuće Hranisava Džemal Hrgić Ćuše otkrio je kako je jedan od posetilaca kuće bio i Džemal Bijedić sa suprugom Razijom. Mnogo češće je ipak išao u Sitnik, koji mu je bio posebno drag, ali je imao običaj posetiti i Hranisavu.
Ova planinarska kuća pre nekoliko godina je, nažalost, izgorela u požaru, navodi Garibija.
Izvor: Avaz.ba