ZAŠTO SU ITALIJANSKA VINA TOLIKO CENJENA?

Italijanski jezik na prvo slušanje podseća na „brze“ jezike. To je prvo što upadne u uši tokom slušanja. Predstavlja jedan od najmelodičnijih jezika sveta. Spada u romanske jezike i pripada podgrupi italo-dalmatinskih jezika.

Gotovo svaka regija u Italiji ima svoj dijalekat i gotovo svaki se smatra književnim izgovorom italijanskog jezika.

Neka od najvećih dela svetske književnosti, napisana su na italijanskom, poput Danteovog „Pakla“, Bokačovog „Dekamerona“ ili Petrarkinih „Soneta“. Ko bi rekao da ovako melodičan i romantičan jezik ponekad iziskuje i potrebe sudskog tumača za italijanski jezik koji treba da prevodi zvanične dokumente.

Italijanska vina, za razliku od „brzine“ italijanskog jezika, zahtevaju laganu konzumaciju i polagano uključivanje svih čula. Tajne italijanskih vina su stare, ali i dalje privlačne. Svojom umetnošću u pravljenju vina Italija i dalje zadivljuje ceo svet. Italijanske sorte vina su posebne i po tome što uspevaju samo u Italiji, a slabije u ostatku sveta, te su za većinu ljudi nepoznanica. Neka od najpoznatijih vina su Lambrusko i Barolo, a najpoznatiji vinarski regioni su Toskana, Veneto i Pijemont.

Veneto, pokrajina na severu Italije sa sedištem u Veneciji, spada u sam vrh italijanske vinarije. Poznata vina ove regije su amarone, proseko, soave i valpoličela.

U okolini Torina je smešten Pijemont, takođe značajna vinarska regija. Čuven je po crvenim vinima Barolo i Barbaresko, koji se proizvode od grožđa Nebjolo. Od belih vina izdvaja se Gavi, nazvano po istoimenom mestu iz kog potiče.

Najbolja vina juga

Najviše vinograda je na Siciliji. Predstavlja jednu od najplodnijih vinskih regija. Najpoznatijatije sicilijansko vino je Roso del Konte.

Možemo pretpostaviti da je Miloš Crnjanski, borveći u Toskani uživao uz neka od najzvučnijih svetskih vina, kao što su Kjanti ili Brunelo di Montalćino. Upravo su ova dva vina učinila Toskanu poznatom širom sveta, pored toga što je kolevka humanizma. Kjanti je crveno suvo vino sa voćnom aromom, napravljeno od sorte Sanđoveze, uz dodatak još nekih sorti. Za razliku od Kjantia, Brunelo di Montalćino se pravi samo od sorte Sanđoveze i važi za jedno od skupljih vina. Zanimljivo je da mu je pre konzumiranja potrebno da odleži više od pet godina u buretu i još toliko u boci. Enolozi navode da, u dobrim godinama, brunelo ima jedinstvenu eleganciju, snagu, kompleksnost i arome borovnice, trešnje, kupine, fine čokolade, kože i zemljanih nota.

Na boju vina utiče geografsko poreklo. Tamnije nijanse vina, odnosno najtamnije crvene i žuto-bele nijanse dolaze iz predela gde je topla klima. Svetlije dolaze sa područja sa hladnijom klimom i ukus je lakši i manje gust. Tako se, na primer, u Lombardiji izdvajaju dve oblasti po vinarstvu. U Frančakorti, koja ima dosta sunčanih dana, uzgaja se slađe grožđe, dok je klima u Oltrepo Pavezeu nešto blaža, sa hladnijim zemljištem, što znatno utiče na kiselost vina koje se ovde proizvodi. Bela vina su većinska u Furlaniji-Julijskoj Krajini, koja, zahvaljujući činjenici da se vinogradi nalaze na visokim brdima i dobijaju dosta sunčeve svetlosti, imaju i puniji ukus. Italijani, međutim, nisu ljubitelji ovih vina.

Italijanska vina donose dah vetrova sa Alpa, opojne mirise okolnih vrhova i toplinu sunca južne Italije.